Ik moet er niet flauw over doen: de verkiezingsresultaten van gisterenavond bezorgden mij niet onmiddellijk de meest aangename ervaring. Het Vlaams Belang kreeg enkele rake klappen, zeker en ook in mijn eigen provincie, West-Vlaanderen. Tijd dus om even stil te houden bij gedenkwaardige verkiezingen.
In West-Vlaanderen had ik (verkeerdelijk, zo blijkt) ingeschat dat het Vlaams Belang vrij goed zou kunnen standhouden. Hadden we Lijst Dedecker al niet eens gehad? Toch groeide LDD nog verder door. Ook het sterke resultaat van N-VA was toch wel een verrassing. LDD doet het eigenlijk in de rest van het land niet zo goed. Blijft LDD een louter West-Vlaams fenomeen? Of is de aantrekkingskracht van de N-VA-analyse en van de persoon De Wever buiten West-Vlaanderen groter dan de kracht van de rake one-liners van Jean-Marie De Decker?
Het fenomeen De Wever. Grotendeels een mediagebeuren. Van het slag van “De Slimste Mens” en dergelijke. Op het vlak van de staatshervorming – of juister: het ontbreken van enige vooruitgang op het vlak van de staatshervorming – staat ons alleen de strategische keuze van N-VA voor ogen: in een federale regering stappen om de staatshervorming eindelijk op gang te krijgen. Toen duidelijk bleek dat de Franstaligen niet wilden, trok N-VA eruit. Diezelfde strategische keuze willen ze nu opnieuw maken – opnieuw met CD&V trouwens. En wat als ze voor de 2de maal met lege handen staan? Hoelang kunnen ze dat verhaal nog volhouden? Hoelang blijft hun geloofwaardigheid dan overeind? Hoelang nog vooraleer ze op de strategische keuze van het Vlaams Belang komen, dat met de Franstalige politici geen land meer te bezeilen valt en dat we dus onze onafhankelijkheid moeten uitroepen?
De paradox van deze verkiezing is dat CD&V tot grootste partij wordt uitgeroepen, terwijl rechts, oppositioneel rechts-Vlaams-nationaal samen 36% van de stemmen in Vlaanderen verzamelt. Rechts is de grote winnaar, terwijl geen mens dat opmerkt. De kans bestaat trouwens dat links – niet meer dan 21% van de stemmen – opnieuw aan de macht komt in Vlaanderen…
Het Vlaams Belang heeft dus enkele ferme tikken gekregen, maar we blijven nipt de 2de partij in Vlaanderen. We zijn niet uitgeteld. Soms moet je zelfs enkele stappen achteruit kunnen zetten om beter vooruit te kunnen. Wel een raar gevoel voor politici die gewoon waren vooruit te gaan…Onze analyse van de politiek in België blijft overeind. Zowel op communautair vlak (dit zijn 2 totaal verschillende landen) als op het vlak van de vele maatschappelijke problemen blijft ons programma actueel. Het Vlaams Belang moet alleen beseffen dat een versterkt groepsgevoel voor een nieuwe dynamiek kan zorgen. Werk aan de winkel dus.
Tenslotte: zeer verontrustend zijn de opmerkelijke cijfers van de Franstalige UF in Halle en Vilvoorde. Deze rabiaat Franstalige formatie groeit er uit tot grootste partij. En in Wallonië houdt de PS bijzonder goed stand. Dit zal opnieuw voor spanning zorgen op federaal vlak. Gaan we binnen 6 maanden opnieuw stemmen?
