Dat fundamentele socio-economische ingrepen in dit land dringend en noodzakelijk zijn, en dat ze zo fundamenteel zijn, dat ze alleen maar kunnen als Vlaanderen – en bij uitbreiding Franstalig België – over alle middelen (financiële, politieke, enzovoort) beschikt om ze naar eigen inzichten in te zetten, is stilaan voor elke weldenkende Vlaming duidelijk. Dus niet: stop de staatshervorming om alle energie in socio-economische hervormingen te steken. Maar wel: er moet een volledige en radicale staatshervorming komen om eindelijk de socio-economische hervormingen te kunnen doorvoeren.
Ook een aantal economische indicaties die we op één enkele week bijeen konden sprokkelen, geeft aan dat we voor een aantal fundamentele keuzes staan en dat het federale beleid hierop geen antwoorden meer kan bieden. Overloopt u even met ons?
De Europese landen voeren strijd met elkaar om de laagste vennootschapsbelasting. De gemiddelde vennootschapsbelasting in de Europese Unie bedraagt maar 23,2%. “België heeft met 33,99% het op een na hoogste tarief in de Europese Unie. Alleen Malta scoort slechter”, aldus een bijdrage in De Tijd (09.09.2008). Er werd geen rekening gehouden met de gevolgen van de notionele interest, maar zelfs dat meegerekend hinken we hopeloos achterop.
In het jaarlijkse rapport van de Wereldbank zakte België van de 16de naar de 19de plaats op het vlak van aantrekkelijkheid voor ondernemingen. Slechts op één van de 10 criteria boekte dit land vooruitgang. We scoren vooral zwak op het vlak van de belastingen, die tot de hoogste van de wereld behoren (De Morgen, 10.09.2008). Voor het overige staan er nieuwe herstructureringen aan te komen, zeker in de textielsector, wellicht ook in andere sectoren. De internationale bankcrisis zou trouwens ook voor enkele duizenden ontslagen in de banksector in ons land kunnen zorgen, weet dan weer De Standaard.
Tenslotte, volgende pessimistische uitsmijter: Het Laatste Nieuws meldt (12.08.2008) dat het Planbureau de toestand in 2009 somber inschat. Het begrotingstekort zou oplopen tot 5 miljard euro, de werkloosheid zou opnieuw structureel stijgen, en de particuliere en bedrijfsconsumptie stagneert.
Dit is toch dé tijd om fundamentele keuzes te maken en de welvaart van kinderen en kleinkinderen veilig te stellen, zou men denken.
