Mensen die kunnen weten, zullen het u maar al te graag vertellen dat een huiszoeking aan strikte regels is gebonden en dat men zich als eigenaar van de huis zeer gedeisd moet houden. Men mag de politiemensen niets in de weg leggen, die het recht hebben om die goederen en die documenten die zij dienstig achten voor het onderzoek, mee te nemen, mits zij hiervan ook een lijst bezorgen. Huiszoekingen volgen dezelfde regels in noord en zuid, enfin, dat dacht u misschien. Want sinds de huiszoeking bij Van Cauwenberghe is dit wel eventjes anders.
Zo berichtte Het Laatste Nieuws (05.09.2008): “’Hier kom je niet binnen’. ‘Dit mogen jullie niet lezen’. ‘Afblijven’. De huiszoeking van 11 juni laatstleden bij PS-politicus Van Cauwenberghe verliep blijkbaar volgens een héél speciale procedure. Van Cau deelde namelijk zélf de lakens uit. Agenten die erbij waren, keken zo erg op, dat ze er achteraf een rapport over opstelden en doorstuurden naar de procureur.”
De huiszoeking is een frequente onderzoeksdaad waarmee het parket hoopt bewijzen bijeen te vinden. Er zijn trouwens nogal wat schandalen waarin het parket moet proberen bewijzen bijeen te harken. Tientallen huisvestingsmaatschappijen en tientallen schepencolleges in Wallonië, niet toevallig allemaal in handen van PS’ers, kwamen enkele jaren geleden in allerlei schandalen terecht, het ging hierbij steeds om gesjoemel met overheidsgeld, valsheid in geschrifte, omkoperij, noem maar op. De stad die het ergst getroffen bleek, was Charleroi, waar het ganse stadsbestuur gewoon moest opstappen. De spin in het web was overduidelijk Van Cauwenberghe, één van de grote PS-krokodillen en voormalig Waals minister-president. Hij is nog steeds politicus en blijft op zijn plaats zitten. Alsof er niets gebeurd is.
In het kader hiervan werd dus een huiszoeking georganiseerd. Toen agenten op bepaalde documenten stootten die ‘dienstig’ zouden kunnen zijn in deze onderzoeken, vroeg de onderzoeksrechter om de papieren te laten liggen. Letterlijk. Vindt iemand anders bankuittreksels van een Franse bank, dan raadt diezelfde onderzoeksrechter aan om de bank- en rekeningnummers niet te noteren. Trouwens bij aankomst ging het ook al mis. Alleen de onderzoeksrechter wordt in eerste instantie binnengelaten, en blijft ongeveer een half uur binnen. Pas dan mogen de onderzoeksagenten binnen. En dan nog stelt Van Cauwenberghe de wet. Zijn vrouw, zijn chauffeur, zijn secretaris en de poetsvrouw lopen constant rond en zeulen met van alles en nog wat. De vrouw scheldt de agenten uit, en trekt hen van alles uit de handen.
Een huiszoeking als deze – zeker als er geen gevolg wordt aan gegeven op het allerhoogste niveau – is dodelijk voor de rechtszekerheid in dit land en even dodelijk voor het vertrouwen van de gewone burger in de onafhankelijkheid van het gerechtelijk apparaat. Hoopt u nog op een goede afloop?
