Deze regering geraakt er niet uit. Franstaligen blijven allerlei politieke spelletjes spelen, weigeren het fundamentele debat te voeren en als minderheid in te gaan op de wensen van de meerderheid van dit land. Het communautaire gekissebis komt ondertussen de burgers de strot uit, en ze hebben gelijk.
Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers schat het politieke moeras waarin we terecht gekomen zijn, in het interview in De Standaard (13.09.2008) als volgt in: “De speeltijd is voorbij. Laat dat maar mijn officiële oproep zijn: de speeltijd is voorbij. Onderhandelen in de Belgische context heeft geen zin, we moeten daar buiten stappen. Nu kunt u zeggen, “zijn we daar niet naar onderweg, er is toch een interinstitutionele dialoog?” Allez komaan, niet zwanzen, hé. We staan exact even ver als een jaar geleden: bij de raad der wijzen. Alleen sturen de Franstaligen hun B-ploeg – daarin heeft Kris Peeters volstrekt gelijk. Alleen is Peeters teruggefloten door Open VLD en SP.A, twee van zijn coalitiepartners die onder de knoet zitten van hun Franstalige zusterpartij. Waar is de geloofwaardigheid?”
Het moet inderdaad maar eens gedaan zijn. Het besef trouwens dat het binnen het Belgisch kader niet meer kan, is een van de verworvenheden van (onder andere) het Vlaams Belang: “Vlaams Belang is dertig jaar geleden begonnen met het onafhankelijkheidsidee. Dat werd toen afgedaan als een marginaal idee en een idee van marginalen. Maar ondertussen is de geest uit de fles. Ook rond het vreemdelingenthema en het hoofddoekendebat worden onze ideeën overgenomen”, aldus nog voorzitter Valkeniers.
Het is allang duidelijk dat de zogenaamde grote staatshervormingen van de jaren 70 en 80 van vorige eeuw al bij al minieme vooruitgang betekenden en dat zijn steeds, altijd, afgekocht werden (‘le compromis belge’) met grote én fundamentele toegevingen van de kant van de zogenaamde Vlaamse onderhandelaars: de grendelwetten en andere wettelijke procedures waardoor de Vlaamse meerderheid in dit land ontmand werd, de oprichting van het zogenaamde derde gewest, de faciliteiten in de 6 faciliteitengemeenten (bedoeld om uitdovend te werken, maar wie spreekt daar nu nog over?), enzovoort, enzovoort.
De boodschap van Bruno Valkeniers weerklinkt hopelijk door tot in de cenakels van de Vlaamse systeempartijen: stopt daarmee en bereidt de scheiding voor. “Als het morgen zo ver is, zullen wij er klaar voor zijn. En we willen de andere partijen uitdagen om daar ook klaar voor te zijn. Ik denk zelfs dat de Franstalige partijen daar al een stuk verder staan”.
