Al jaren klaagt het Vlaams Belang de aanhoudende transfer via het verkeersboetefonds aan. Jarenlang reeds worden op die manier miljoen versast van Vlaanderen naar Wallonië, zonder dat daar wat tegenover staat.
Iedereen kent het principe: de verkeersboetes, die de flitspalen - 1.400 in Vlaanderen - worden in een federale pot gestort. Vlaanderen zorgt op die manier voor 83% van de opbrengsten. En dan moet het geld verdeeld. De uiteindelijke verdeelsleutel van het ‘verkeersboetefonds’: 63% op basis van het aantal kilometer wegen en 37% op basis van de gerealiseerde daling van het aantal doden en gewonden. Resultaat: Vlaamse gemeenten ontvingen in 2003 bijvoorbeeld amper 57% van het verkeersboetefonds, terwijl ze voor 83% van de opbrengsten voor dat fonds zorgen. De Vlaamse politiezones krijgen 3,26 euro per inwoner, de Waalse 6,52 euro per inwoner. De gemiddelde Vlaming betaalde in 2003 24,7 euro aan verkeersboetes, de gemiddelde Waal amper 16 euro (cijfers VVSG, gecit. in Het Belang van Limburg, 01.04.2004). In 2004 was de toestand identiek.
De staat België inde in 2005 zomaar eventjes 299 miljoen euro of 12 miljard oude franken aan verkeersboetes. Een stijging ten opzichte van 2003 van 13%. Nu hebben we niets tegen een grotere verkeersveiligheid natuurlijk. Er is echter een ‘maar’ aan al deze positieve opmerkingen, en Eric Donckier vatte het perfect samen in Het Belang van Limburg: “Wel ergerlijk is de vaststelling dat goed 83% van de verkeersboetes in Vlaanderen wordt geïnd en amper 5% in Wallonië, maar dat ondertussen meer dan de helft van de inkomsten van het Verkeersboetefonds terugvloeit naar Wallonië” (30.01.2006). Zo kreeg de politiezone Gent in 2005 een bedrag van 445.645 euro, Leuven 372.313 euro, en de politiezone rond Durbuy, La Roche en 8 andere landbouwdorpen er rond 642.506 euro. Op die manier zou 57% van het geld naar Wallonië stromen. Zo merkt Arne Dormaels van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) op dat “we het dit jaar niet opnieuw berekend hebben, maar de wanverhouding van vorig jaar blijft bestaan” (aldus bericht in Het Laatste Nieuws op 27.01.2007). Verschillende Vlaamse gemeenten en steden maakten onder luid protest hun bezwaren bekend: Mechelen in 2004, onlangs ook burgemeester Marcel Mondelaers van Beringen, een CD&V-burgemeester. De Roeselaarse CD&V-SP.A-meerderheid kantte zich in 2009 tegen mijn motie hierover in de gemeenteraad.
Nu werd onlangs in Het Nieuwsblad (06.01.2010) bekendgemaakt dat de zeven – 7 dus – automatische flitscamera’s langs de Waalse snelwegen tot nu toe niet een keer een proces-verbaal hebben opgeleverd. Een complete flop! Ze werken niet eens! De Waalse minister van Openbare Werken wil dat de plaatsen waar de controles plaatsvinden, eerst duidelijk met panelen worden aangekondigd. We kunnen niet anders dan ons de woorden van PS-voorzitter Elio Di Rupo op 22 juli 2003 in Humo voor de geest halen: "Vlamingen moeten maar eens aanvaarden dat er tussen de regio’s verschillen in ethische gevoeligheid bestaan. Het dossier van de onbemande camera’s is in Vlaanderen bijvoorbeeld niet ethisch geladen, maar in Wallonië wél. Wij beschouwen het als een onaanvaardbare inbreuk op het privé-leven zomaar gefotografeerd te kunnen worden met om het even wie naast je in de auto."
Goed, wij willen de totaal verschillende aanpak van de verkeersveiligheid wel aanvaarden. Maar daar moet dan ook verantwoordelijkheid tegenover staan. Geef onze Vlaamse politiezones dus waar ze recht op hebben.
Iedereen kent het principe: de verkeersboetes, die de flitspalen - 1.400 in Vlaanderen - worden in een federale pot gestort. Vlaanderen zorgt op die manier voor 83% van de opbrengsten. En dan moet het geld verdeeld. De uiteindelijke verdeelsleutel van het ‘verkeersboetefonds’: 63% op basis van het aantal kilometer wegen en 37% op basis van de gerealiseerde daling van het aantal doden en gewonden. Resultaat: Vlaamse gemeenten ontvingen in 2003 bijvoorbeeld amper 57% van het verkeersboetefonds, terwijl ze voor 83% van de opbrengsten voor dat fonds zorgen. De Vlaamse politiezones krijgen 3,26 euro per inwoner, de Waalse 6,52 euro per inwoner. De gemiddelde Vlaming betaalde in 2003 24,7 euro aan verkeersboetes, de gemiddelde Waal amper 16 euro (cijfers VVSG, gecit. in Het Belang van Limburg, 01.04.2004). In 2004 was de toestand identiek.
De staat België inde in 2005 zomaar eventjes 299 miljoen euro of 12 miljard oude franken aan verkeersboetes. Een stijging ten opzichte van 2003 van 13%. Nu hebben we niets tegen een grotere verkeersveiligheid natuurlijk. Er is echter een ‘maar’ aan al deze positieve opmerkingen, en Eric Donckier vatte het perfect samen in Het Belang van Limburg: “Wel ergerlijk is de vaststelling dat goed 83% van de verkeersboetes in Vlaanderen wordt geïnd en amper 5% in Wallonië, maar dat ondertussen meer dan de helft van de inkomsten van het Verkeersboetefonds terugvloeit naar Wallonië” (30.01.2006). Zo kreeg de politiezone Gent in 2005 een bedrag van 445.645 euro, Leuven 372.313 euro, en de politiezone rond Durbuy, La Roche en 8 andere landbouwdorpen er rond 642.506 euro. Op die manier zou 57% van het geld naar Wallonië stromen. Zo merkt Arne Dormaels van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) op dat “we het dit jaar niet opnieuw berekend hebben, maar de wanverhouding van vorig jaar blijft bestaan” (aldus bericht in Het Laatste Nieuws op 27.01.2007). Verschillende Vlaamse gemeenten en steden maakten onder luid protest hun bezwaren bekend: Mechelen in 2004, onlangs ook burgemeester Marcel Mondelaers van Beringen, een CD&V-burgemeester. De Roeselaarse CD&V-SP.A-meerderheid kantte zich in 2009 tegen mijn motie hierover in de gemeenteraad.
Nu werd onlangs in Het Nieuwsblad (06.01.2010) bekendgemaakt dat de zeven – 7 dus – automatische flitscamera’s langs de Waalse snelwegen tot nu toe niet een keer een proces-verbaal hebben opgeleverd. Een complete flop! Ze werken niet eens! De Waalse minister van Openbare Werken wil dat de plaatsen waar de controles plaatsvinden, eerst duidelijk met panelen worden aangekondigd. We kunnen niet anders dan ons de woorden van PS-voorzitter Elio Di Rupo op 22 juli 2003 in Humo voor de geest halen: "Vlamingen moeten maar eens aanvaarden dat er tussen de regio’s verschillen in ethische gevoeligheid bestaan. Het dossier van de onbemande camera’s is in Vlaanderen bijvoorbeeld niet ethisch geladen, maar in Wallonië wél. Wij beschouwen het als een onaanvaardbare inbreuk op het privé-leven zomaar gefotografeerd te kunnen worden met om het even wie naast je in de auto."
Goed, wij willen de totaal verschillende aanpak van de verkeersveiligheid wel aanvaarden. Maar daar moet dan ook verantwoordelijkheid tegenover staan. Geef onze Vlaamse politiezones dus waar ze recht op hebben.
