De afgelopen week geraakte bekend dat de Amerikaanse topindustrieel Reilly de Opelvestiging in Antwerpen zal sluiten. Op heel korte termijn. Een sociaal bloedbad dus voor de duizenden werknemers en een uitgesteld sociaal bloedbad voor nog eens duizenden werknemers van een aantal toeleveringsbedrijven in de buurt, die door dezelfde sluiting in hun voortbestaan zullen worden genekt.
In totaal dus wellicht 6.000 bijkomende werklozen. Ondanks de goede ligging van de Antwerpse haven, ondanks de hoge productiviteit en de uitstekende expertise van onze Vlaamse werknemers en ondanks het feit dat de vestiging van Opel in Antwerpen een winstgevend bedrijf was.
Als grote sociale partij kan het Vlaams Belang niet onverschillig staan tegenover het leed dat een willekeurige sluiting van een bedrijf, onder druk van het multinationale moederbedrijf, over de streek brengt. Als grote Vlaamse partij hebben wij in de afgelopen jaren in de verschillende parlementen er voortdurend op gehamerd dat het de taak was van de verschillende regeringen om te zoeken naar alternatieven voor de automobielindustrie. Want deze sluiting – en de sluiting van autofabrieken in het verleden – stond in de sterren geschreven.
Zo drongen wij er bijvoorbeeld op aan dat men moest gaan zoeken op het vlak van de ontwikkeling en de productie van hybride voertuigen, of op het vlak van de ontwikkeling en de productie van elektrische wagens. De productie van de klassieke fossiele brandstofvoertuigen stond in (vooral West-) Europa al langer op de helling (loonkost, fiscale last, milieumaatregelen).
Het doek valt nu definitief en men kan niet zeggen dat de Vlaamse of de federale regeringen echt het vuur uit hun sloffen hebben gewerkt – het understatement van het jaar, ik geef het toe. Het is in hoofde van deze regeringen bijna schuldig verzuim. Filip Dewinter parafraserend zou ik het kunnen hebben over “Alfa” en “Omega” in de politiek. Waarbij Alfa staat voor de stralende “A” van Antwerpen, de logo waarmee burgemeester Janssens dacht het nieuwe Gouden Tijdperk voor Antwerpen te laten beginnen. En waarbij Omega staat voor de “O” in Opel, waarmee de Janssens-zeepbel definitief openbarst.
Als onafhankelijkheidspartij hebben wij de mensen meer en beter te bieden. Een volledig onafhankelijk Vlaanderen had zonder twijfel die hefbomen in handen gehad om vlugger efficiënte en noodzakelijke maatregelen te nemen om een en ander bijtijds bij te sturen. Was een massaal ontslag, was een definitieve sluiting van Opel Antwerpen daarmee vermeden geworden? Wellicht niet, maar de duizenden werklozen hadden op korte termijn ergens anders aan de slag kunnen gaan, omdat alternatieven voorhanden waren geweest. Nu wordt het allicht voor een aantal véél en véél moeilijker, voor anderen misschien wel een totaal onmogelijke taak. Wij voelen dus diep mee met de getroffen families.
In totaal dus wellicht 6.000 bijkomende werklozen. Ondanks de goede ligging van de Antwerpse haven, ondanks de hoge productiviteit en de uitstekende expertise van onze Vlaamse werknemers en ondanks het feit dat de vestiging van Opel in Antwerpen een winstgevend bedrijf was.
Als grote sociale partij kan het Vlaams Belang niet onverschillig staan tegenover het leed dat een willekeurige sluiting van een bedrijf, onder druk van het multinationale moederbedrijf, over de streek brengt. Als grote Vlaamse partij hebben wij in de afgelopen jaren in de verschillende parlementen er voortdurend op gehamerd dat het de taak was van de verschillende regeringen om te zoeken naar alternatieven voor de automobielindustrie. Want deze sluiting – en de sluiting van autofabrieken in het verleden – stond in de sterren geschreven.
Zo drongen wij er bijvoorbeeld op aan dat men moest gaan zoeken op het vlak van de ontwikkeling en de productie van hybride voertuigen, of op het vlak van de ontwikkeling en de productie van elektrische wagens. De productie van de klassieke fossiele brandstofvoertuigen stond in (vooral West-) Europa al langer op de helling (loonkost, fiscale last, milieumaatregelen).
Het doek valt nu definitief en men kan niet zeggen dat de Vlaamse of de federale regeringen echt het vuur uit hun sloffen hebben gewerkt – het understatement van het jaar, ik geef het toe. Het is in hoofde van deze regeringen bijna schuldig verzuim. Filip Dewinter parafraserend zou ik het kunnen hebben over “Alfa” en “Omega” in de politiek. Waarbij Alfa staat voor de stralende “A” van Antwerpen, de logo waarmee burgemeester Janssens dacht het nieuwe Gouden Tijdperk voor Antwerpen te laten beginnen. En waarbij Omega staat voor de “O” in Opel, waarmee de Janssens-zeepbel definitief openbarst.
Als onafhankelijkheidspartij hebben wij de mensen meer en beter te bieden. Een volledig onafhankelijk Vlaanderen had zonder twijfel die hefbomen in handen gehad om vlugger efficiënte en noodzakelijke maatregelen te nemen om een en ander bijtijds bij te sturen. Was een massaal ontslag, was een definitieve sluiting van Opel Antwerpen daarmee vermeden geworden? Wellicht niet, maar de duizenden werklozen hadden op korte termijn ergens anders aan de slag kunnen gaan, omdat alternatieven voorhanden waren geweest. Nu wordt het allicht voor een aantal véél en véél moeilijker, voor anderen misschien wel een totaal onmogelijke taak. Wij voelen dus diep mee met de getroffen families.
