Het Franstalige weekblad Le Vif drukte onlangs (26 december 2009) een onthullend interview af met Chantal Mouffe, professor in de politieke theorievorming van het Centrum voor de Studie van de Democratie aan de universiteit van Westminister (Londen). Onthullend omdat de professor zich, in tegenstelling tot de politieke regerende kaste in Europa, uitspreekt voor meer conflicten in onze Europese democratie.
Alles is te rationeel geworden, zegt ze, te gladjes. Democratie is gediend met meer strijd tussen de ideeën, met een duidelijk onderscheid tussen de verschillende partijen en zelfs met een flinke scheut populisme. Na de ineenstorting van de Sovjetunie groeide in bepaalde milieus de idee dat de tegenstelling tussen links en rechts voorbijgestreefd was en van geen belang meer was. “Dat we in een nieuw tijdperk waren terecht gekomen, die van de derde weg. Dat alles leidde tot de situatie waarin we ons vandaag bevinden: in veel Europese landen hebben de burgers de keuze tussen centrum rechts en centrum links, wat ongeveer neerkomt op een keuze tussen Coca-Cola en Pepsi-Cola. Het product is hetzelfde, alleen de naam verschilt nog”.
Voor ons niet gelaten: Vlaams Belang heeft steeds van duidelijke keuzes gehouden en zal dat ook in de toekomst blijven doen. Wat de professor dan wel denkt van het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang? “In principe is dergelijk cordon geen goede zaak. Omdat een cordon sanitaire verantwoord wordt door morele principes en dat in een democratie dergelijke problemen niet met een moreel antwoord moeten worden opgelost maar met een politiek antwoord. De politici van andere partijen zouden zich beter afvragen waarom ze zoveel stemmen hebben verloren en waarom de burgers niet meer het gevoel hebben door hen te worden vertegenwoordigd. Een morele veroordeling is een pervers mechanisme: als u zegt dat de andere moreel moet worden veroordeeld, zegt u tezelfdertijd dat u moreel superieur bent. Dat is toch al te gemakkelijk!”.
Opgedragen aan alle zelfverklaarde democraten om eens goed over na te denken. Ondertussen neemt het aantal cordon-kritische stemmen in binnen- en buitenland toe. Hoelang houdt de Belgische (en dan vooral de Franstalige) politiek dit spelletje nog vol?
