Terwijl de regering in Nederland verzamelen blaast voor de meest verregaande besparingsronde ooit, doen bepaalde politici in België alsof er niets aan de hand is. De Miljoenennota in Nederland kijkt veel verder dan de begroting van 2010. “Centraal staat de financiële schade die de kredietcrisis en de recessie hebben aangericht”, aldus De Volkskrant (11.09.2009). Er is sprake van een ‘fundamentele heroverweging van de taken van de overheid’. Men wil een discussie over de vraag “hoe we er, weliswaar met minder middelen, toch voor kunnen zorgen dat Nederland er in 2020 schoner, slimmer, sterker, solidair en solide” voorstaat. Het gaat om besparingen tot 30 miljard euro.
In België gaven Vlaamse politici de aanzet tot een fundamentele discussie. Zo liet minister van Begroting, Guy Vanhengel, een goede week geleden nog optekenen dat België “virtueel failliet” is. Voor Di Rupo (De Standaard, 14.09.2009) is er evenwel nog steeds geen probleem, wat in het licht van het fenomenale begrotingstekort, de torenhoge staatsschuld en de binnenkort lege pensioenkassen totaal ongeloofwaardig is. De oorzaak voor Di Rupo is heel eenvoudig: le désordre libéral, terwijl elke commentator al lang weet dat ook ‘le désordre belge’ de omvang van het begrotingsgat grotendeels mee heeft bepaald.
Maar er is meer aan de hand, wat ook de begrotingsplannen in Nederland aangeven. In Vlaanderen bestaat een grondstroming die het gat in de begroting eerder onder controle wil krijgen zoals de Nederlanders: met minder grote kabinetten, met besparingen en met een zéér zuinig beleid. Reserves aanleggen. Niets daarvan dus in België, waar de Franstaligen alweer op de rem gaan staan, en derhalve de welvaart van ganse generaties jonge Vlamingen op de helling zetten. Franstaligen zien het dus helemaal anders, want hun goed recht is. Maar dan liefst op eigen kosten en voor eigen rekening, als u het mij vraagt.
Ook inzake staatshervorming en B-H-V worden de woorden van Di Rupo best goed genoteerd: Qua staatshervorming staan we nog nergens. “Als de Vlamingen de splitsing van B-H-V eenzijdig goedkeuren, storten ze dit land in een avontuur”. Oh ja, en waarom dan wel, mijnheer Di Rupo? Omdat ze hiermee een beslissing van de hoogste rechtbank in dit land uitvoeren? De reden is duidelijk: de Franstaligen willen een prijs voor het rechttrekken van een ongrondwettelijke toestand. Ze willen een prijs, ook al moet hiervoor geen prijs worden betaald. En als ze hiervoor geen prijs betaald krijgen, zetten ZIJ de toekomst van België op het spel, maar duwen de verantwoordelijkheid wel in de richting van de Vlamingen. Gaan de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen dit spelletje meespelen? Hoelang gaan we dit nog allemaal slikken?
