Het is toch vrij cynisch dat in de ochtendkrant, waarin melding wordt gemaakt van de doodstrijd van Opel en van de dreigende sluiting van de autofabriek in Antwerpen, een uitgebreid autokatern is bijgevoegd, met daarin ‘flashy’ nieuws over nieuwe automodellen en snelle nieuwe types voertuigen.
De (aangekondigde) sluiting van de ‘plant’ van Opel in Antwerpen is de kroniek van een aangekondigde dood. De statistiek van werkgelegenheid bij het automerk leest trouwens als een langgerekte afvallingskoers. In 1980 werkten er nog 12.013 mensen, in 2008 was dat nog amper 2.700. De automatisering heeft in deze sector (maar ook in andere sectoren, zoals textiel) in de loop van de jaren 80 van vorige eeuw voor een ernstige leegloop gezorgd. En toen kwam de globalisering natuurlijk, waarbij grote firma’s, multinationals, continue strevend naar winstmaximalisatie, hun productie-eenheden bij voorkeur daar plaatsen, waar de productiekost het laagst is.
Gaandeweg was er steeds minder werkgelegenheid in de auto-industrie. Niet alleen in Vlaanderen of België, maar in gans Europa. Kon Oost-Europa dankzij de lage lonen in den beginne nog wat weerstand bieden, dan is het duidelijk dat ook daar de opleving van korte duur zal zijn geweest.
Is er nog toekomst voor de werkgelegenheid in ons land? Kunnen werknemers nog een toekomst uitbouwen bij autoconstructeurs in België? Het Vlaams Belang gelooft er in elk geval in. Maar het zal allicht moeten gaan om sterk gemotiveerde, productieve en hoogopgeleide werknemers. Dat er werk zal zijn in de ontwikkeling en het onderzoek naar nieuwe modellen en wagens is duidelijk. Dat die wagens ook zullen moeten worden gebouwd, is even duidelijk. Dat wij steeds meer naar hybride wagens moeten, naar wagens met duurzame energie (zogenaamde groene wagens) is even duidelijk. Maar ook daar wil Vlaanderen haar kans wagen, terwijl ik de indruk krijg dat België, dat de federale regering ook hier geen keus durft of kan nemen.
Met mijn collega Rita De Bont heb ik in de commissie Bedrijfsleven verschillende mondelinge vragen gesteld. Wanneer België eindelijk ook elektrisch aangedreven wagens ging promoten (op een ernstige manier dan), hoe het zat met hybride wagens in ons land, wanneer we eindelijk zouden beginnen met de uitbouw van een netwerk aan elektrische oplaadpunten voor wagens, enzovoort. Minister Magnette (PS) kwam nooit verder dan “we zijn ermee bezig”, “België houdt de vinger aan de pols”, “wij doen wat we, binnen de financiële grenzen, kunnen”. Niets dus. Ondertussen sluit de ene klassieke autofabriek na de andere.
