Waar het hart van vol is, loopt de mond van over, zegt het spreekwoord. En nu zal dit in de meeste gevallen wel kloppen, maar men moet niet veel moeite doen om in de politieke wereld voorbeelden van het tegendeel te vinden. Want in de politieke wereld bedoelt men meestal het omgekeerde van hetgeen men beweert.
Links gaat bijvoorbeeld al decennialang prat op haar ‘deugdzaamheid’. Niemand is zo verdraagzaam, niemand zo tolerant, zo open en zo transparant als links. Geen enkele ideologie is zo ‘goedmenselijk’, want geen enkele ideologie komt zo op voor de kleine man en vrouw. Tot het bewijs van de stelling moet geleverd worden natuurlijk, en blijkt dat links het er nog slechter van af brengt dan de meest verfoeide partij in dit land…
Zo was er het weinig verheffend schouwspel inzake de verwijdering van Frank Vandenbroucke, waarover Mark Grammens het volgende schrijft: “Rond de figuur en de politieke toekomst van Vandenbroucke hebben er 2 discussies plaatsgevonden. De eerste betreft de keiharde machtswellust van Gennez, die zich omringd heeft met enkele persoonlijke vriendjes (…) (Aan hen) zijn de huidige SP-ministers, parlementariërs en kabinetsmedewerkers volledig ondergeschikt. Ze bepalen samen met Gennez het beleid van de partij, duiden de kandidaten voor verkiesbare plaatsen aan en benoemen alle medewerkers. Hierdoor is een bureaucratische partijstructuur ontstaan, geheel beheerst door lieden die met niet aflatende spot de draak steken met de “oude” partij”. Op die manier werd Vandenbroucke opzij geschoven: “Die ene bekwame minister die we hebben, wordt opzijgeschoven. Door iemand die van economie werkelijk helemaal niets kent. Dat is toch hallucinant”, aldus een politieke commentator (Gazet van Antwerpen, 18.08.2009).
Zoals aan alles zit er ook deze zaak een communautair kantje vast, weet Mark Grammens. Rond Gennez heeft er zich in de SP, met openlijke steun van de vakbond ABVV, “een kern gevormd van Belgisch-nationalisten die al sinds jaren Vandenbroucke verwijten een veel te ‘Vlaams’ beleid te willen voeren en die hem om die reden elke politieke rol in de partij en daarbuiten hopen te ontzeggen”. Wat de uitgever van Journaal (*) op de volgende manier doet besluiten: “Vandenbroucke is het slachtoffer van de oorlog die België tegen de Vlaamse staatsvorming voert. Toevallig was er in zijn partij een kern aanwezig van kleine lieden zonder veel allure of beschaving, die zich met groot enthousiasme voor de Belgisch-nationalistische kar lieten spannen omdat dit goed uitkwam voor de eigen carrièreplanning. Vandenbroucke, die zijn misprijzen voor hun lege arrogantie niet wist te verbergen, stond hun greep naar de macht in de weg”.
Voor openheid, transparantie en verdraagzaamheid moet je niet bij de SP.A zijn. SP.A, waarbij de ‘a’ staat voor ‘anders’, of misschien ook voor ‘arrogant’.
(*) Abonneren op Journaal kan. U stort 89 euro (voor 23 afleveringen) op rekeningnummer 779-5936298-29 van Mark Grammens, Stationsstraat 200 te 1770 Liedekerke. Aanbevolen
