Dat Brussel een tijdbom is, is gebleken uit de gebeurtenissen van de jongste week. Maar de rellen, de burgeroorlog-op-kleine-schaal, de wapenvondsten, de allochtone criminaliteit, enzovoort, kan je moeilijk nieuw noemen. In onze hoofdstad bestaan al jaren zogenaamde ‘no-go-areas’, zones die feitelijk door de politiediensten zijn opgegeven, en waar een de facto straffeloosheid heerst. Allochtone jongerenbendes zwaaien er de plak.
Een Brusselse politieman formuleerde het vorig jaar zo: “Die jongeren vinden dat die wijk van hen is. De Belgen trekken er weg, omdat ze worden geterroriseerd. De politie wordt er niet langer gedoogd. Die jongeren worden al woest als ze een uniform zien (…) Zelfs de brandweer en de ambulance zijn niet meer welkom in die ‘no-go-zones’. Jonge delinquenten strijden er tegen alles wat de maatschappij vertegenwoordigt (…) Dat staat niet in de kranten, maar het gebeurt elke week. We zijn daar de controle totaal kwijt”.
De politieke verantwoordelijkheid van gevestigde partijen als de PS in Brussel is verpletterend. Allochtone kiezers mocht geen strobreed in de weg worden gelegd om toch maar vooral hun stemmen binnen te halen. Dàt was de boodschap, en niet: pas u aan aan onze normen en wetten.
Wij zijn de oorlog dus aan het verliezen en dat merkte ook de Brusselse korpschef dit weekend zeer treffend op. Het “duurt veel te lang vooraleer de opgepakte jongeren in Molenbeek gestraft worden” (De Standaard, 21.09.2009). Dit vraagt het Vlaams Belang al langer dan vandaag: voer dan eindelijk een nultolerantie in die wijken in, en maak snelrecht mogelijk voor dit soort misdrijven. Wij zijn dan ook verheugd dat zelfs SP.A gewonnen is voor het snelrecht, terwijl het in het verleden altijd de socialisten zijn geweest die de komst van een efficiënt snelrecht hebben geboycot (tijdens paars bijvoorbeeld). Tenslotte juichen we ook toe dat er eindelijk een nultolerantie wordt gehanteerd, maar hier mag het niet stoppen natuurlijk. Naast de nultolerantie op het veld moet nu ook snel snelrecht komen, zodat de dringendste overlast eindigt.
Onze fractie in de Kamer eist dan ook de prioritaire bijeenroeping van de commissie Justitie en Binnenlandse Zaken, zodat eindelijk werk kan worden gemaakt van een debat en van het invoeren van oplossingen en maatregelen. Collega Dominiek Lootens vraagt ook in het Brusselse parlement een dringend plenair debat. Moeten er eerst doden vallen vooraleer men dringend het geweer van schouder verandert?
