Is Europa, is België opgewassen tegen de toenemende eisen van de moslims? Als we nota nemen van hetgeen rondom ons gebeurt, moeten we wel het ergste vrezen: in verschillende landen gaat men reeds zover dat voor bepaalde maatschappelijke problemen de toepassing van het sharia-recht overwogen wordt, en nemen de overheden geen nota van het feit dat hierdoor twee parallel werkende collectiviteiten op één grondgebied bestaan, wat alleen maar aanleiding kan geven tot wrijvingen, botsingen en de uiteindelijke machtsovername door één van de groepen. Overal in Europa nemen moslims de demografische groei voor hun rekening. Ons cultureel relativisme (één van de ‘geschenken’ van mei 68) maakt ons en vooral onze beleidmakers zwak tegenover zelfbewuste en anti-westerse moslims. Europese vrouwen die zich wat opzichtig kleden, worden uitgemaakt voor ‘hoeren’. Een school die het fundamentele principe van de scheiding kerk-staat verdedigt en hoofddoeken verbiedt, is het mikpunt van steeds grimmiger wordende acties die “doorgaan tot ze gelijk krijgen”. Vandalisme, schooldirectrices en leraars bedreigd (‘Allah zal ervoor zorgen dat er iets met uw leven gebeurt’).
Zal de school het verbod kunnen handhaven? De Raad van State zou het verbod willen schrappen omdat het de Vlaamse overheid eigenlijk toekomt hierin globaal regelend op te treden. Want hoe men het ook wil draaien of keren, en hoe goed Pascal Smet zich ook probeert te verbergen, het is nu aan de politiek om een duidelijk politiek signaal te geven.
Durft de minister ingaan tegen bepaalde ‘progressieve’ (wat is er zo progressief aan, vraag ik me af?) stromingen die de migranten verder willen pamperen en geen Leitkultur willen opleggen? De stem van het volk in de verschillende lezersrubrieken laat er geen twijfel over bestaan: de burgers willen dat het verbod wordt gehandhaafd en wordt veralgemeend. Zo schrijft iemand die enkele jaren geleden in Marokko op reis was: “We vroegen een glaasje bier bij het eten, maar kregen enkel water. Als verklaring werd gezegd dat dat de gebruiken van het land waren. Het is hetzelfde me het hoofddoekenverbod op onze scholen. Punt uit. Politici, hou voet bij stuk, anders komen er nog meer eisen”.
Of een andere lezer: “Mijn zoon zit op een school waar de kinderen geen pet mogen dragen. Moet ik nu ook protesteren? Neen, wij passen ons aan en hebben respect voor de regels. Maar dat wordt blijkbaar voor sommige mensen steeds moeilijker”. Wat dacht u tenslotte van volgende uitsmijter: “Proficiat voor de beide Antwerpse directrices. Hou vol! Ze kunnen misschien ook de lijst van onwettig afwezigen doorspelen aan het kinderbijslagfonds”.
Als de politiek toegeeft op het punt van het hoofddoekenverbod, dan is het hek van de dam. Dan gelden vanaf nu 2 soorten rechtssystemen: een voor de autochtonen, die zich aan alle regels moeten houden, en een rechtssysteem voor de allochtonen, die daarboven staan. Wil men die perceptie bij de bevolking ingang doen krijgen?
