De cultuursector is een van de weinige sectoren in België die met verve het Belgisch federaal model en de Belgische eenheid blijven verdedigen. Ook als het model nu al (minstens) 2 jaar zijn totale overbodigheid bewijst en Vlaanderen economisch, financieel en sociaal in zijn paralysie meesleurt. Maar goed, het manna dat de dames en heren te beurt valt, de schouderklopjes en de lintjes en andere adellijke titeltjes zullen er allicht voor iets tussen zitten…Clouseau gaat de politieke toer op en roept “de Belgen” op om vooral “samen te blijven”.
Ik herinner mij een van de eerste optredens van het groepje Clouseau in het Sportpaleis in Antwerpen. Een optreden tijdens het Vlaams Nationaal Zangfeest. De broers Wauters kwamen uit Vlaams strijdgebied (Sint-Genesius-Rode) en konden op heel wat sympathie van het strijdbare Vlaanderen rekenen. Ze zongen in een vlekkeloos Nederlands. En: ze kwamen uit een Vlaams nest.
In een mededeling (verslag in Het Laatste Nieuws, 02.09.2009) laat Clouseau weten zich niet te verzetten tegen een verdere staatshervorming, als en zolang “België maar niet gesplitst wordt”. Kunnen de heren Wauters, die het licht blijkbaar hebben gezien, misschien verklaren waarom het als meerderheid zo moeilijk is om hervormingen door te voeren? Waarom een minderheid steevast en moedwillig vonnissen en arresten van hoven naast zich neer legt en het land nu al 2 jaar gijzelt? Misschien hebben ze ook de cijfers van Kind en Gezin niet gezien, waaruit de continue Franstalige druk op Vlaams-Brabant blijkt?
Een van de beide broers geeft trouwens aan hoe het samenleven tussen Franstaligen en Vlamingen perfect kan worden georganiseerd: “Als er bij het voetballen 3 Walen in de ploeg zaten, schakelden wij (de beide broers en de andere Vlaamse schooljongens in de ploeg) allemaal automatisch over naar het Frans. Ik heb dat nooit raar gevonden, eerder vanzelfsprekend”.
U heeft goed gelezen, geachte lezer. Het is dat ‘automatisme’, dat vanzelfsprekend blijven knielen voor de Franstalige meesters in dit land, het vanzelfsprekend vinden dat je als meerderheid geen beslissingen erdoor krijgt, en dat de minderheid alles kan tegenhouden, het is dat ‘automatisme’ dat de kern van de Belgitude uitmaakt en de kern van de tragedie van het Vlaamse volk. Die onderdanigheid, de mentaliteit die het Ketje zo treffend heeft geschilderd in zijn ‘Poeziekes’: braaf de muts afnemen voor de Franse meesters en ze ‘heren’ noemen.
De muziek van Clouseau vind ik best genietbaar, maar spaar ons van het gewauwel van de Wauters. Misschien kunnen de broers deze tekst van hoofdredacteur Van Cauwelaert in Knack (30.06.2009) lezen en herlezen: “Van een algemeen Belgisch belang is nog weinig sprake en onderlinge solidariteit is niet langer een vanzelfsprekend begrip. Zeker niet als uit cijfers van het federaal ministerie van Financiën blijkt dat 58% Vlamingen 64% van de Belgische belastingen betalen. Het aandeel in de federale belastingsfactuur van Wallonië goed 28% en van Brussel, nauwelijks 8%, zakt verder”. Misschien nog een plaatje maken?
