Merry Hermanus, vertrouwensman van PS-topman Philippe Moureaux, omschreef de taak van de PS onlangs als volgt: “Wat socialisten moeten willen en moeten verdedigen, is economische groei voor iedereen” (Knack, 09.09.2009). Sommigen van de PS hebben de boodschap wel heel letterlijk genomen en draaien hun hand niet meer om voor 100.000 euro min of meer.
Didier Donfut, Waals minister van Gezondheid, Sociale Actie en Gelijke Kansen (cynisme ten top in het kader van dit artikel), bleek er een lucratief bijbaantje op na te houden als energieconsulant van Henegouwse intercommunales. Nadat dit schandaal aan de oppervlakte kwam, besloot ‘men’ een einde te maken aan het contract. Deze ‘verbreking’ zal de belastingsbetaler 160.000 euro lichter maken. Eerst oom en dan oompjes kinderen, moet Donfut gedacht hebben. Nobele socialistische gedachte…
En onlangs werd ook bevestigd dat de gewezen voorzitter van het Waals Parlement, José Happart, een vertrekvergoeding zal opstrijken van 530.000 euro. Happart zal ook nog over 2 voltijdse medewerkers en één halftijdse medewerker kunnen beschikken. Happart was verwonderd over de polemiek rond deze exorbitante opzegvergoeding: “De vertrekvergoedingen zijn sociale verworvenheden en de beslissingen dateren van voor mijn tijd”. Eerst oom en dan oompjes kinderen, zal ook Happart, na de vermoeiende studiereis naar Amerika, gedacht hebben. Nobele socialisten.
Merkwaardig toch dat die partij die zegt op te komen voor de kleine man, via allerlei schokkerende grabbeltechnieken erin slaagt dezelfde kleine, hardwerkende man jaarlijks miljoenen euro afhandig te maken. Merkwaardig toch dat deze Franstalige politieke partij, die steeds Vlamingen beschuldigt de eenheid van het land op het spel te zetten, minstens mede verantwoordelijk kan worden gesteld voor het financiële debacle dat Wallonië en Brussel zijn.
Ging PS-voorzitter Di Rupo niet reeds jaren geleden komaf maken met de ‘parvenus’?
