Vandaag beginnen de echte regeringsonderhandelingen over het begrotingsgat van ongeveer 25 miljard. Een nooit geziene ontsporing, een nooit gezien tekort in de Belgische begroting. Wie hierbij alvast zijn entree niet heeft gemist, is minister van Begroting Vanhengel. Op de vraag van De Standaard (05.09.2009) of België dan virtueel failliet is, antwoordde hij: “Ja. Als je dat bedrijfsmatig zou bekijken, dan is België virtueel failliet.” Even verder in het interview liet hij trouwens optekenen: “Minister-president Kris Peeters en de hele Vlaamse regering hangen aan hetzelfde touw op de berg. Als de federale ploeg onder leiding van Van Rompuy valt, dan gaan ook zij mee de dieperik in”. Argument dat wij natuurlijk evengoed a contrario kunnen gebruiken, en waarin wij, met ons slecht karakter, een pleidooi zouden kunnen lezen om vooral zo snel mogelijk op eigen benen te gaan staan, want België trekt Vlaanderen inderdaad de afgrond in. Maar dit volledig terzijde.
De financiële toestand is dus ernstig. Wat ook de Hoge Raad voor Financiën in een pas uitgelekt rapport laat verstaan. Zo zou de rentelast opnieuw beginnen stijgen, en zouden we met de schuldenlast wel eens in de toestand van de jaren 80-90 van de vorige eeuw kunnen terechtkomen. Een dramatische toestand, met een schuldenlast (schuldenlast verhoogd met rentelast) van 130%.
Wie de toestand alvast totààl anders ziet, zijn de Franstaligen en de PS in de eerste plaats. Niet de begroting is voor vice-premier Onkelinx het zorgenkind, maar wel minister van Begroting Vanhengel. “Dit (de verklaringen van Vanhengel dus) is heel slecht voor de geloofwaardigheid van ons land”. Nu kan de PS natuurlijk wel een potje meepraten als het over geloofwaardigheid gaat. De PS, in een bepaalde partij wel eens de Partij van de Sjoemelaars genoemd, telt in haar rangen figuren als Happart (ondertussen al een tijdje terug thuis van zijn ‘studiereis’ naar de Verenigde Staten), Van Cau, en schepenen en burgemeesters van tientallen Waalse gemeenten en steden die voor gesjoemel in verdenking werden gesteld. De PS is ook de partij van de vermoorde André Cools. We kunnen zo nog een tijdje doorgaan natuurlijk. Enfin, “de geloofwaardigheid van ons land”: ik weet zelfs niet bij benadering waar mevrouw Onkelinx het over heeft.
Maar wat ik wel weet, is dat we ons eigenlijk weinig zorgen moeten maken. De PS is ook de partij van Mathot sr., de politicus die de ganse wereld ons benijdt en die ooit beweerde dat het gat in de begroting er vanzelf was gekomen en dat het ook wel vanzelf weer zou verdwijnen. En, het belangrijkste nieuws is misschien wel het volgende: binnen de CD&V rommelt het. Wat ook betekent dat de CD&V de (communautaire) bocht aan het nemen is om “het land te redden”. Zo kan men vandaag in De Standaard (07.09.2009) lezen dat er een meerderheid binnen de CD&V vindt dat “als er iemand moet zwichten, het dan Kris Peeters zal zijn”. De boodschap is duidelijk: Vlaanderen zal met (véél) geld over de brug komen om het land te redden, en zal hiervoor (misschien) de reeds beloofde communautaire borrelnootjes ontvangen. Van een “echte staatshervorming” gesproken! Van een vooruitgang voor Vlaanderen gesproken!
