Alle, of bijna alle, Franstalige politici hebben een moeilijk te onderdrukken neiging om de federale loyaliteit, het cement van de federale staat om de samenstellende delen bijeen te houden, op een toch wel zeer eigenaardige manier te interpreteren. Telkens opnieuw zetten ze de zaken op hun kop, telkens opnieuw maken ze recht, wat krom was, en krom, wat recht was.
Neem nu de zaak van de splitsing van B-H-V, of liever de niet splitsing van B-H-V. Een arrest van het Grondwettelijk Hof wenst een wijziging in het arrondissement B-H-V en stelt dat zolang de ongelijke behandeling van B-H-V niet is gestopt, er geen wettelijke verkiezingen meer kunnen worden gehouden. De Vlaamse burgemeesters in de Vlaamse Rand rond Brussel dringen aan op de uitvoering van het arrest en kondigen aan dat ze de Europese verkiezingen dus wel moeten boycotten.
Reactie van een Franstalige, niet-benoemde FDF-burgemeester in een van de Brusselse faciliteitengemeenten: de Vlaamse minister die weigert tegen deze burgemeesters op te treden houdt geen rekening met de rechtsstaat en heeft geen respect voor de democratie. Letterlijk: “De Vlaamse regering zit in een pre-separatistische logica en houdt geen rekening meer met de federale wetten” (Metro, 15.01.2009).
Het is niet aan ons om de beslissingen van de Vlaamse regering te steunen natuurlijk, maar dit is toch wel heel kort uit de bocht van de Franstaligen. Vragen de Vlamingen de toepassing en de uitvoering van een arrest van het Grondwettelijk Hof, dan houden zij géén rekening met de rechtsstaat. Op hetzelfde moment eisen de Franstaligen wel de benoeming van 3 faciliteitenburgemeesters die de taalwetten al jaren lustig aan hun laars lappen.
Wat willen de Franstaligen eigenlijk? Te vrezen valt dat ze de Vlaamse zogenaamde meerderheidspartijen zodanig gaan afdreigen met “het einde van België” – voor de hoeveelste keer? – dat de brave CD&V’ers toch weer door de knieën zullen gaan en hun eigen burgemeesters in de kou zullen laten staan.
