Vlaamse ondernemers hebben het lastig deze maanden. Er is niet alleen de zware fiscale druk in ons land, die de concurrentie met het buitenland bemoeilijkt, er zijn ook de zware sociale lasten, die in de federale staat België nog dubbel zo zwaar zijn. Ondertussen kent iedereen zowat de reden: de financiële transfers van Vlaanderen naar Wallonië romen een aardig stuk van onze economische slagkracht af, en juist die economische slagkracht hebben we nu bijzonder hard nodig.
Het is goed dat Vlaamse ondernemers en zelfstandigen van zich laten horen. Niets nieuws, zult u zeggen, en u heeft natuurlijk gelijk. Ondernemers hebben het steeds weer over de economische crisis, over de concurrentie met het buitenland, enzovoort. Alleen is er de jongste tijd in hun discours een nieuwigheid binnengeslopen. In Het Laatste Nieuws (12.01.2009) zegt een grote schoenfabrikant het zo: “Onder CEO’s wordt daar meer en meer over gepraat. Dat kan ik je garanderen. 10 jaar geleden was meer autonomie voor Vlaanderen geen gespreksthema, maar nu hoor je toch meer de vraag stellen: wat heeft deze regio nodig om zich te kunnen ontwikkelen? Wat hebben onze bedrijven nodig? Vroeger was het not done om dit te zeggen, want je werd snel in het hoekje van het Vlaams Belang gestopt. Daar wil ik niet zitten, veel van mijn collega’s evenmin. Dit heeft alleen te maken met het goede beheer van een gemeenschap”.
Vlaanderen schreeuwt om meer autonomie, weet ook deze bedrijfsleider. Niet alleen het nationalistisch deel van de bevolking trouwens, maar gàns Vlaanderen: “Alleen al het feit dat Vlaanderen niet de kans krijgt om zijn eigen arbeidsmarkt te organiseren, is spijtig. Vlaanderen heeft alle belang bij meer autonomie. Ik ben absoluut geen separatist, ik ben voorstander van solidariteit. Maar waarom zou Vlaanderen zijn eigen regels voor de arbeidsmarkt niet mogen nemen? Daar doe je toch niemand kwaad mee? Je moet een blinde zijn om te zien dat de huidige federale structuur niet meer werkt. De laatste maanden is ontzettend veel energie gestoken in die hele communautaire dialoog. En wat heeft het opgeleverd? Niks”.
Inderdaad, tot die conclusie komen steeds meer mensen. De onafhankelijkheidsgedachte wint veld, ook bij een groeiende groep Vlaamse ondernemers. Ook als ze het nog niet allemaal durven zeggen.
