Als de rook om je hoofd is verdwenen

De mensen waren de overlast meer dan beu. Kotsbeu effenaf. Zo beu dat ze er voor op straat kwamen en de drugsdealers gewoon van straat haalden. Zij kunnen ervan meespreken op de Turnhoutsebaan, van de overlast. En opeens had ook burgemeester Janssens van Antwerpen het licht gezien en wou hij illegale drugsdealers – want daarover gaat het in de praktijk: asielzoekers wiens aanvraag is afgewezen en niet eens uit het land worden gedreven – in gesloten centra opsluiten.
Nu de vechtpartijen achter ons liggen, laten ook veel Antwerpse handelaars het achterste van hun tong zien, zoals in Knack (24.08.2011). Een winkelier bijvoorbeeld spreekt zich als volgt uit: “De omzet van de winkel is in 10 jaar met de helft gedaald (…). Het probleem is de verpaupering van de buurt. Niet dat wij geen vreemdelingen in de winkel zien, integendeel. Het is dat ze op hun centen zitten. Ze pingelen, komen uitleg vragen om dan op een ander te gaan in de hoop een euro profijt te doen. Zij snappen niet dat wij geen Chinese rommel, maar uitsluitend professionele kwaliteit verkopen”.
De getuigenis is een langgerekte schreeuw van vervreemding: “Wat is er geworden van deze volkse winkelstraat? De modeboetieks, de spekslagers, de cafés, de cadeauwinkel waar half Antwerpen zijn huwelijkslijst kwam leggen? Een hele middenstandswereld is verdwenen, met cliënten en al. In de plaats kwamen winkels met vreemde namen en exotische producten (…). Ik merk het aan de ramen. Bij de Belgen zien die er netjes uit. Als ik nu omhoog kijk, zie ik meer en meer slonzige gordijnen”.
Racisme? Gewoon de werkelijkheid natuurlijk. Uit de eerste hand dan nog, van een Antwerpse winkelier.