Op 94-jarige leeftijd is onlangs professor Robert Senelle
heengegaan. Géén Vlaams-nationalist, géén Heel- of Groot-Nederlander, maar wel
een mens met een belezenheid en een kennis om ‘u’ tegen te zeggen. Een
behoorlijk rechtlijnig man, al had ik het moeilijk met zijn royalistische
bevliegingen bijvoorbeeld. Maar een droom van een professor, die op een
bijzonder plezante manier les gaf.
Een rechtlijnig man, en zo wordt hij ook in De Tijd herdacht
door Rik Van Cauwelaert: “Zijn meest ingrijpende werk is ongetwijfeld
“Kronieken van de Vlaamse staatswording” (Lannoo, 1999), een bundel met
commentaren op de Belgische staatshervormingen waarin hij van leer trok tegen
de grendelgrondwet van 1970. Want die maakt de Vlamingen afhankelijk van de
Franstalige goodwill wanneer zij de werking van de Belgische staat op de Vlaamse
noden willen afstemmen”.
In één zin slaagt Van Cauwelaert erin de grootste tragedie
voor de Vlaamse meerderheid in dit land samen te vatten, en het is ook die
fundamentele onrechtvaardigheid, die een aimabele professor Senelle deed
revolteren: een democratie waar een meerderheid de zaken niet meer in beweging
krijgt, is geen democratie meer.
Daarom was de boodschap van professor Senelle uiteindelijk:
“Afschaffen die gewesten en gemeenschappen en het land opdelen in vier autonome
deelstaten met eigen fiscale bevoegdheid (…) En als Vlaanderen in zijn evolutie
naar autonomie wordt tegengewerkt, dan moet het zichzelf tot autonome deelstaat
uitroepen”.
Dank u, professor Senelle. Wij hebben van uw lessen genoten.
En: we hebben er heel veel opgestoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten