In De Morgen
(13.03.2013) een zeer interessant opiniestuk, waarin professor Collier (Oxford
University) een aantal stellingen ontwikkelt betreffende de zogenaamde tanende
economieën in Europa (de Zuid-Europese landen). Die gaan er al jaren naeen op
achteruit. “Het wordt ook steeds
moeilijker om dat (het verval, nvda) af te doen als een tijdelijke
macro-economische crisis. De officiële voorspellingen inzake herstel waren
systematisch fout”.
Zowel de oorzaken als de gevolgen baren de auteur zorgen.
“De oorzaken zijn zorgwekkend omdat duidelijk is dat de politieke slagkracht
ontbreekt om er iets aan te doen. De gevolgen zijn zorgwekkend omdat, tegen de
zelfgenoegzame ideeën over zelfcorrigerende onevenwichten, verval steevast
leidt tot hysterese”.
Voor de heer Collier is het duidelijk: “Zuid-Europa is in
verval omdat het toetrad tot de eurozone. Het lidmaatschap veroorzaakte een
krediet- en vastgoedboom en verankerde de productieprijzen, maar veranderde
niets aan ontelbare attitudes, verhalen en instellingen die samen de
arbeidskosten in een land bepalen”.
Het politieke landschap zal nog tientallen jaren versnipperd
zijn, want de kiezers zullen de schuld terecht in de schoenen blijven schuiven
van de traditionele partijen. En de term ‘tanende economieën’ zal een verontrustende
werkelijkheid worden, omdat jongeren in Zuid-Europa juist nu en de rest van hun
volwassen leven “geconfronteerd zullen worden met ongeziene concurrentie van
werknemers in opkomende landen”. Tegen die concurrentie kunnen ze alleen op als
ze meer vaardigheden zouden kunnen ontwikkelen. Maar juist in periodes van
langdurige werkloosheid zullen werklozen juist inboeten aan vaardigheden.
Voor Zuid-Europa wenkt de uitgang op het vlak van de euro.
Dit wordt stilaan heel duidelijk. Maar hoe moet het verder?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten