POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





dinsdag 28 februari 2012

Vlaams-Brabant overspoeld door anderstaligen


Communautaire problemen zijn voor de progressieve elite van dit land ‘non-problemen’, problemen die opgeklopt worden door de radicale Vlaamse Beweging om de gemeenschappen van dit land tegen elkaar op te zetten. U kent het discours ondertussen wel. Maar toch, heel toch, blijken er soms wél opeens problemen te zijn.
Neem nu Vlaams-Brabant. Eén van de zovele ‘non-problemen’ zogezegd. 82% anderstaligen in een kleuterschool te Zellik.  Volgens de directeur is het de jongste 3 jaar erg geëscaleerd, aldus een verslag in De Standaard (21.02.2012) die eraan toevoegt: “De kinderen spreken thuis Frans, Arabisch, Pools of Roemeens. Sommige zijn afkomstig uit Brusselse gemeenten als Sint-Agatha-Berchem of Molenbeek waar ze geen plaats vinden op school”.
Men moet er dus kunnen toe komen dat het aantal leerlingen beperkt wordt. Een maatregel die in die zin ging, was het voorrang verlenen aan broers en zusjes van de leerlingen die er al zaten. Maar dit brengt allang geen soelaas meer. Sommige directeurs zitten met de handen in het haar: “We zitten aan ons plafond”, aldus de schepen van Financiën in een Vlaams-Brabantse gemeente. “Wij bouwen maar lokalen bij voor al dat extra taalonderricht, maar dat weegt op de kas”.
Sommige directeurs willen dringende, door wetten ondersteunde maatregelen, zoals de volgende woordvoerder, en spreken zich uit voor een beperking van het aantal anderstaligen: “Specialisten beweren iets anders, maar wij merken elke dag dat met te veel anderstalige kinderen de kwaliteit van het onderwijs onder druk komt. Nederlands is voor alles nodig, ook voor wiskunde, voor wereldoriëntatie, …”.
Wedden dat het niet lang meer zal duren vooraleer de zogenaamde specialisten weer met hun “oplossingen” voor de pinnen zullen komen: meertalig onderwijs, een taalbad Frans, enzovoort.
Wat de politici beter zouden doen, is zich bezig houden met de wettelijke omkadering van beperkingen. Zo zegt een directeur in het verslag in De Standaard: “Ik zou graag de kinderen van onze eigen gemeente de kans geven zich bij voorrang in te schrijven, maar daar zijn bitter weinig wettelijke manieren toe”. Doe er iets aan!

Geen opmerkingen: