Onder de sprekende titel “Staat financiert bijna helft van de jobs in Wallonië” leert de hardwerkende, spaarzame Vlaming dat ook aan de andere kant van de taalgrens duchtig verder gewerkt wordt aan het economisch en financieel herstel. Dat het niet alleen in Vlaanderen is dat men er alles aan doet om de begroting zo snel als mogelijk in evenwicht, de uitgaven onder controle en de mensen aan het werk te krijgen.
In Het Laatste Nieuws (14.11.2009) leest men: “De voorbije 20 jaar is het verlies aan jobs in de industriële sector in Wallonië vooral gecompenseerd door een groeiend aantal werknemers in de openbare sector en in de non-profit. Momenteel werkt zelfs 45% van de Walen in de openbare of niet-commerciële dienstverlening”.
In de tertiaire sector, die van de dienstverlening, kwamen er sinds 1993 zo’n 77.000 jobs bij in Wallonië, en in de quartaire sector, de sector van de openbare dienstverlening, zo’n 85.000 functies.
Vlaanderen wordt dus gevraagd zo snel als mogelijk een begroting in evenwicht neer te zetten. Daarmee moeten we dan de federale financiën mee uit het slop helpen, niet waar? En als surplus mogen we ook nog eens de wedden van de Franstaligen, die voor 45% in de openbare dienstverlening werken, helpen betalen.
De kruik gaat zolang te water tot hij barst, leerden wij in de les Nederlands. In Vlaanderen kan er altijd nog wat water bij, zo leert de ervaring van de jongste decennia. Hoelang gaan we dit nog blijven pikken?
