De financiële en economische crisis heeft in elk geval dit positief effect dat heel wat economen hun (in bepaalde gevallen toch) extreem-liberale standpunten hebben moeten bijwerken. De jongste decennia was er een merkwaardige opbloei van allerlei liberale, libertaire en andere marktgerichte denkrichtingen, terwijl de andere economische richtingen, die van het socialisme/communisme en die van de Derde Weg, wat in de verdrukking dreigden te komen. Er leek trouwens ook geen einde te komen aan de economische groei, de bomen leken wel tot in de hemel te groeien.
Professor Paul De Grauwe heeft in elk geval een omslag gemaakt. In een breed opgezet interview in De Standaard (31.10.2009) bekent hij “met veel nadruk dat er ook heel wat problemen zijn die niet door de markt kunnen worden aangepakt”. Men is “uit het oog verloren dat de markt niet alles kan oplossen. Ik had vroeger moeten zeggen waar de overheid zich wél mee had moeten bezighouden”.
Waar econoom De Grauwe 20 jaar geleden dacht dat de markt zichzelf wel zou bijsturen, denkt hij dit niet meer. “Ik was er volledig door aangestoken. Ik leed toen aan een soort van marktfundamentalisme: ik geloofde dat de markt alle problemen kon oplossen”.
Betekent dat nu dat het de markteconomie best op een hoopje wordt geharkt en dat wij opnieuw naar een centraal geleide economie gaan? Natuurlijk niet. Vlamingen hebben zich trouwens in meerderheid nooit kunnen vinden in een door de overheid geleide economie, vandaar hun verzet ook tegen bepaalde Belgische economische ‘oplossingen’. Vlamingen willen hun kmo’s verder uitbouwen en werken dus liefst in een markteconomie, maar een sociaal gecorrigeerde markteconomie. Walen en Franstaligen zien dat duidelijk anders, en ook daar zit een gespletenheid in België, die steeds groter wordt.
Zelfs professor De Grauwe evolueert naar die befaamde Derde Weg: “Een sterke sociale zekerheid staat niet haaks op jobcreatie. Dat heeft men in de Scandinavische landen intussen bewezen. Daar vangt men mensen die tegenslag hebben, uitstekend op, terwijl ze meteen ook prikkels krijgen om een nieuwe baan te zoeken”.
Alleen spijtig dat Paul De Grauwe niet vermeldt dat Vlaanderen dit Scandinavisch model perfect zou kunnen volgen, als het zijn zelfstandigheid zou uitroepen.
