Op 30 juli 2004 deed zich in Gellingen een enorme gasramp voor. 24 doden waren er te betreuren en niet minder dan 132 gewonden. Nu stel ik met de regelmaat van een klok mondelinge vragen aan de verschillende ministers, want de regeling van dit schadegeval, de uitkering van de slachtoffers, verloopt in het geheel niet vlot.
Na 5 jaar is de zaak trouwens nog steeds niet geregeld. Enkele verzekeringsmaatschappijen hebben al bepaalde voorschotten uitgekeerd, maar een globale regeling is er na 5 jaar nog steeds niet. Een echte schande dus. Reden is onder meer dat de overeenkomst tussen de verzekeringsmaatschappijen om tot een snelle regeling – het woord alleen al – van de vergoedingen voor de gekwetsten te komen, nog niet door de diensten van de gemeenschappen is ondertekend.
Maar er is meer aan de hand. De regering, bij monde van haar ministers, dringt al jaren aan op een nieuwe wet om dit soort technologische rampen sneller en efficiënter te regelen. In de Commissie Bedrijfsleven was hierover trouwens enkele keren een grondige discussie. Maar na 22 maanden immobilisme blijkt ook in deze zaak nog geen enkel regeringsinitiatief op tafel te liggen. Waarop enkele leden van de meerderheid dan maar zelf de handen uit de mouwen staken en een wetsvoorstel uitschreven.
Eindelijk schot in de zaak? Het zag er zo naar uit, tot vorige week een brief van de regering in de Commissie Bedrijfsleven werd uitgedeeld, met daarop de vraag van de regering om het voorstel op te schorten, omdat de regering een initiatief zou nemen. Er stond weliswaar geen termijn vermeld, waaruit wij van de oppositie het besluit trekken dat ook dit regeringsinitiatief ten vroegste na de zomermaanden moet worden verwacht.
Deze staat heeft tijd zat. U toch ook?
