Dat België als merknaam zijn beste tijd heeft gehad, is voor elke kritische commentator duidelijk. Het blijkt uit allerlei nationale studies, het blijkt uit internationaal onderzoek. België bevindt zich op het vlak van ‘merkbetrouwbaarheid’ tussen Zuid-Ossetië en Eritrea. Niet bepaald een schitterende plaats overigens.
Het regime blaast verzamelen, met het ene charmeoffensief na het andere. Zo is er het Belgavoxconcert van 17 mei in Brussel. Volledig gratis, mét namen die klinken als klokken. Laura Lynn, of zoals Peter De Roover in De Standaard (13.05.2009) schrijft: “Beetje smartlap bevat altijd een kern van waarheid en haar evergreen past als gegoten op een manifestatie pro België. Arno mag niet ontbreken. Ogenschijnlijke symbool van de karaktervaste dwarsligger, maar blij als een kind als hij mag optreden als animator op het verjaardagsfeestje van de koning.”
“Waar is inderdaad de tijd dat zangers en kunstenaars zich kritisch opstelden tegen het establishment? In ons land vormen ze liever het dernier carré rond het bedreigde en vermolmde tweespan ‘vorst & vaderland’. Erop rekenend dat brood en spelen ook vandaag het gemor kunnen sussen”.
Politicoloog Maddens is bijtend in een commentaarstuk in dezelfde De Standaard (12.05.2009): “Wat te denken van het feit dat deze electorale manifestatie (in Brussel op 17 mei) mee wordt gefinancierd door de overheid? Hoofdsponsors van het concert zijn immers de Nationale Loterij en Belgacom (voor 54% in handen van de Belgische staat). Het initiatief wordt ook gesteund door de Vlaamse en Franstalige openbare omroep en door de stad Brussel. En bovendien voorziet de NMBS in een voordelig tarief voor wie met de trein naar deze politieke meeting komt”. Inderdaad, hoe ‘democratisch’ is deze staat nog?
Het is sterk de vraag of dergelijke zeemzoeterige manifestaties België van de splitsing kunnen redden. Als zelfs een Franstalige commentator als Alain Gerlache aan belgicist Eyskens schrijft: “Het samenvallen van de federale en regionale verkiezingen wordt ook als een piste naar voren gebracht om de stabiliteit van het regime te versterken. Een andere oplossing zou zijn de federale verkiezingen gewoon af te schaffen. Het lijkt separatisme, maar zou geen taboe mogen zijn” (De Standaard, 12.05.2009), dan is het duidelijk dat ook het laatste Belgische taboe stilaan aan het sneuvelen is: dat van de eenheid.
Geef mij daarom maar de 17 mei-manifestatie van de VVB, waar ik met veel overtuiging aanwezig zal zijn. U komt toch ook? Voor alle gegevens klikt u best op www.ikkiesvoorvlaanderen.be, waar u alle concrete gegevens vindt.
