Wat in 20 maanden niet lukte, zien de ministers Milquet (cdH) en Vanackere (CD&V) wel even in elkaar te knutselen op een verloren weekend. Na 7 juni, na de regionale verkiezingen dus. De enige voorwaarde is wel, aldus minister Vanackere, dat de Vlamingen de lat niet te hoog leggen, aldus een interview in Knack een weekje geleden. Op voorhand alle ‘onmogelijke’ eisen van tafel vegen, voorwaar dat is het straffe strategisch werk, minister Vanackere.
Zelfs de borrelnootjes zullen er dus dit keer niet bij zijn. Waarom wij zo zeker kunnen zijn van een nieuwe mislukking? Wel, als zelfs FDF-voorzitter Maingain in een interview in De Morgen (27.03.2009) zegt dat “doorbraken voor het rapen liggen”, dan kunnen we toch maar beter oppassen, zeker?
Want wat verklaarde Maingain in dit interview verder? “Meer autonomie voor de regio’s, prima. Maar is Vlaanderen bereid om zijn strikte territoriale logica aan te passen, met name in de rand? Is het antwoord ‘ja’, dan kunnen we de komende maanden tot een belangrijke staatshervorming komen. Is het ‘nee’, dan durf ik de toekomst van dit land niet te voorspellen”. Vlaanderen zal zich weer eens moeten aanpassen…B-H-V? De Franstalige territoriale logica gaat natuurlijk in de richting van een uitbreiding van het Brusselse grondgebied. Zullen er meer uitgebreide faciliteiten voor de Franstaligen in de Vlaamse rand rond Brussel op tafel komen?
Bijzonder ‘geruststellend’ vind ik vooral de volgende uitspraak van de FDF-voorzitter: “Al in 2005 vertrouwden volgens Maingain sommige Vlaamse onderhandelaars hem toe dat er vroeg of laat over een versoepeling van het territorialiteitsprincipe rond Brussel zal moeten worden gepraat. Sterker, Maingain heeft sommige onderhandelaars horen zeggen dat er voor de burgemeesters “een oplossing mogelijk is in een globaal akkoord”. Ze zullen misschien niet benoemd worden, maar er kan wel iets uit de bus komen via een andere procedure, aldus Maingain”.
Zeg nu zelf: dit ziet er toch allemaal weer veelbelovend uit?
