POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





dinsdag 28 april 2009

Belgicisme brokkelt verder af...

In een opmerkelijke Vrije Tribune in De Standaard (24.04.2009) hekelde mevrouw Mia Doornaert op een harde manier de arrogantie waarmee Belgische toppolitici doorgaans naar de zogenaamde Harry Potters van Europa kijken, de Nederlandse politici dus. “Jan Peter Balkenende is niet de swingendste regeringsleider en zijn vrouwelijke ministers paraderen niet in minirok. Waarom zouden ze? Kijk eens waar dat land van ‘kleinburgermannetjes’ staat. Het had het geld en de wil om ABN Amro terug te kopen. België verpatste, na zovele kroonjuwelen, ook zijn grootste bank. Nederland wist, met Spanje, toegang te krijgen tot de G20. België staat buiten met de kleintjes”.

Waarop mevrouw Doornaert naar de kern van de zaak durft te gaan: België kon nog nooit op zo weinig respect in het buitenland rekenen: “In de hele EU geniet België, ooit een zo gewaardeerde bruggenbouwer, nog bitter weinig krediet, zo stellen onze diplomaten”. De reden moet trouwens niet ver worden gezocht: in de ondoordachte uitspraken, in de politiek correcte uitspraken die bol stonden van de zogenaamde strijd tegen het zogenaamde racisme en zogenaamd extreem rechts. “Die gingen van ‘niet gaan skiën in Oostenrijk’ tot de weigering om Silvio Berlusconi naar de pralinetop over Europese Defensie te laten komen”.

Als Belgische politici over Europa praten, hebben ze het eigenlijk over de strijd op het binnenlandse forum. Europa is eigenlijk de speelbal voor de vele binnenlandse politieke spelletjes, aldus de journalist. Het is ook haar opgevallen dat zelfs in die kringen waar de merknaam ‘België’ nog enige klank had, dat zelfs daar dus België een lege doos is geworden. “Door de stuurloosheid waarin België sinds de jongste verkiezingen verkeert, is zijn krediet nog verder weggezakt. Er gaat ook geen elan meer van dit land uit.

De titel van de lezenswaardige bijdrage van mevrouw Doornaert – die ondertussen ook een mooi politiek parcours heeft afgelegd, nietwaar? – is een uitspraak van de Luxemburgse premier Juncker: “La Belgique nous manque”. Steeds meer mensen denken: La Belgique ne nous manque pas.