Abou Jahjah, de gewezen voorzitter van de Arabisch-Europese Liga en absoluut voorstander van de multicultuur – het samenleven van verschillende cultuur op een en hetzelfde grondgebied, ons grondgebied wel te verstaan, met behoud van de eigen regels, rechtsysteem, waarde en religie van elk van de verschillende culturen – was en is sedert geruime tijd de échte chouchou van links. Waar het maar enigszins mogelijk was, werd deze Arabier in alle mogelijke praatprogramma’s opgevoerd. Eindelijk had men een intelligente allochtoon, die het daarenboven ook nog eens goed kon zeggen, om de autochtoon te confronteren met zijn al dan niet ingebakken racisme. Dat Abou Jahjah op een bepaald moment moest toegeven – na veel aandringen van onze Filip Dewinter – dat hij op een leugenachtige en bedrieglijke manier aan de Belgische nationaliteit was geraakt, kon de pret niet derven.
Ook het politieke broodje van Jahjah leek even gesmeerd, en AEL sloot een kartel met…PvdA, u weet wel de partij die zegt op de komen voor de belangen van de Vlaamse arbeider. De vis braadde niet: de Vlaamse arbeiders liepen weg bij de PvdA, en de allochtonen vonden dat hun belangen al voldoende verdedigd werden door PS en SP.A.
Het was even stil rond Abou Jahjah, maar in het Nederlandse magazine Society Quarterly zet hij nog even de puntjes op de “i” inzake een juist begrip van de multicultuur. “Belgen of Nederlanders die in eigen land niet kunnen leven met de multiculturele maatschappij, moeten maar verhuizen”. Niet de allochtonen moeten zich dus aanpassen, zegt Jahjah, maar de autochtonen. En die zich niet kunnen aanpassen, moeten maar verhuizen.
Abou Jahjah is interessant als intelligente allochtone voorstander van het begrip ‘multicultuur’. In hem worden namelijk de tegenstrijdigheden van term duidelijk. Het is de overheid die met de term is begonnen, zonder er echt een definitie bij te geven. Ze wilde eigenlijk assimilatie op termijn, maar ze wou de gastarbeiders, de allochtonen vooral niet bruskeren en hen tijd geven om “het hier gewoon te worden”. Voor links en voor de allochtonen zelf betekende de term niets anders dan dat de nieuwkomers hier hun eigen waarden, tradities, normen, enzovoort, enzovoort, verder mochten beleven. Ze moesten alleen belastingen betalen en zich voor de rest koest houden…Terwijl onderhand iedereen al weet dat een multiculturele samenleving nog nooit heeft gewerkt, steeds leidt tot spanningen, tot bezetting en onderdrukking, tot verzet en burgeroorlog.
Voor een bepaalde linkerzijde en voor allochtonen als Abou Jahjah was de door de overheid gebruikte term ‘multicultuur’ interessant omdat ze op die manier konden testen hoe zwak Europa was in de verdediging van de identiteit. Om te testen hoever Europa het meende met het samenleven van verschillende culturen op één grondgebied, ons grondgebied wel te verstaan. En ons grondgebied wordt hun grondgebied, dat mochten we intussen al eens in Kortrijk voelen tijdens een moskeewandeling. Het lijkt er steeds duidelijker op dat jonge, zeer fanatieke allochtonen bepaalde wijken reeds tot ‘hun’ wijk hebben verklaard, waar blanken nog met moeite worden geduld. Een wandeling van het Vlaams Belang kan volgens hen al helemaal niet, want het is ‘hùn wijk’.
Zover zijn we dus al. Bedankt, overheid, voor de knoeiboel die jullie er hebben van gemaakt. Wie kan het dan Abou Jahjah kwalijk nemen dat die daar gebruik van maakt?
