Die woorden zijn niet van het Vlaams Belang, maar
integendeel van een onderzoeker aan de VUB (en docent aan de HUB), Bilal
Benyaich. Hij publiceerde nog maar net een boek met de ronkende titel “Islam en
radicalisme bij Marokkanen in Brussel”. Waarom over Marokkanen? Omdat Brussel
met ongeveer 150.000 Brusselaars met Marokkaanse wortels de belangrijkste
Marokkaanse stad buiten Marokko is.
In die groep neemt het fundamentalisme hand over hand toe,
weet de onderzoeker. En tegengesteld aan de zoetzemerige boodschappen van het
beleid, dat ‘alles onder controle is’, dat het radicalisme ‘een zaak van
enkelingen is’, en andere prietpraat, windt de onderzoeker er geen doekjes om:
Het salafisme spreekt enorm veel Marokkanen aan. “Ruw geschat is een op de tien
praktiserende soennitische moslim in Brussel salafist. Van die groep is 90%
radicaal” (in een interview in De Tijd, 08.05.2013).
De onderzoeker is moedig, want hij durft ingaan tegen de
heersende intellectuele, progressieve stroming in dit land dat islamradicalisme
een gevolg is van armoede, racisme en sociale achterstelling. “Ze hangen er
zeker mee samen, maar zijn niet de oorzaak (…) De Europese tak van de
Moslimbroeders heeft ook een enorme aanhang onder de groeiende moslimelite bij
ons. Het gaat om dokters, advocaten en academici, die streng gelovig zijn.
Anders dan de salafisten willen zij wel volop participeren in de samenleving.
Maar hun conservatieve geloofsovertuiging vormt wel de leidraad in hun leven.
Dat wordt een factor om rekening mee te houden”.
België draagt in deze radicalisering een loodzware
verantwoordelijkheid, want “de Belgische overheid hielp Saoedi’s destijds
onbewust een handje door ze via de Grote Moskee aan het Jubelpark in Brussel
inspraak te geven in de benoeming van imams en leerkrachten”.
Lees dit boek. En vooral: verspreid dit boek!
(Benyaich, Bilal, “Islam en radicalisme bij Marokkanen in
Brussel”, Van Halewijck, 2013, 208 pagina’s)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten