Het einde van de natiestaat?

Voor een pak liberalen en andere Belgicistische christendemocratische politici is het nationalisme ‘passé’, “de wereld is ons dorp en dat is maar goed ook”, dat soort zeer hoogstaande redeneringen wordt nu opgevoerd om de “Belgische constructie” te redden. Bedoeling van de nieuwste verdedigingslijn van “oude Belgen” als Marc Eyskens en Guy Verhofstadt is het Vlaams-nationalisme te counteren, maar dat had u natuurlijk ook al begrepen. Dat politici als Eyskens en Verhofstadt hierin de eerste viool (proberen te) spelen: wie kan zich hierin verwonderen, de Belgische folklore heeft natuurlijk ook haar voorzitter en secretaris nodig.

Juist deze dagen verscheen een interessant boek van Thierry Baudet, conservatief filosoof van amper 29 jaar, waarin hij de thesis verdedigt dat met het vervagen van de natiestaat – want die moet in de eengemaakte, geglobaliseerde wereld verdwijnen – ook de verworvenheden van de democratische rechtsstaat op het spel worden gezet.

In de natiestaat worden universalisme en particularisme verenigd, aldus een commentaar op de webstek Liberales: “binnen de grenzen van de natiestaat zijn haar wetten voor iedereen hetzelfde, tegelijkertijd vormt het rechtstelsel de uitdrukking van de wensen van een specifiek volk”.  De natiestaat is met andere woorden de meest geschikte staatsorganisatie om de wensen van een volk te vertegenwoordigen. Het is ook de meest democratische organisatievorm – misschien kunnen de heren Eyskens en Verhofstadt op welke democratische manier zij een “eengemaakte, geglobaliseerde wereld” willen organiseren? Op de manier waarop de EU haar bevolking wetten in de maag spiest waar niemand om heeft gevraagd? Met hetzelfde onvoorstelbaar gebrek aan democratische controle van de EU?

Thierry Baudet gaat verder: een van de aanvalsgolven op de natiestaat komt vanuit het multiculturalisme. Het bejubelen van de diversiteit op hetzelfde grondgebied, zeg maar. “Het gaat om een filosofie die stelt dat het idee van een nationale cultuur (….) niet langer bruikbaar, zelfs ongewenst is. Het accent wordt niet langer gelegd op wat mensen delen, maar juist op hun verschillen. Als die verschillen vervolgens vanuit officiële kanalen worden aangemoedigd, dan ontstaat een reëel gevaar van rechtspluralisme”.

Verschillende gemeenschappen dus, die met hun eigen rechtssysteem controle organiseren en recht spreker. De Europese rechtsstaat erodeert, aldus Baudet.

“Het einde van de natiestaat” is een boek dat liefst een zo ruim mogelijke verspreiding kent.  Een belangrijk boek, voor de ganse Vlaamse Beweging.