Zegt de naam Marc Bossuyt u nog iets? Deze professor
emeritus van de Universiteit van Antwerpen
was in een vorig leven Commissaris-Generaal voor de Vluchtelingen en is
momenteel voorzitter van het Belgisch Grondwettelijk Hof. Hij is, weet journalist
de Wit in Gazet van Antwerpen op 2 oktober, al lang een criticus van de te
ruime manier waarop het hof van Straatsburg “omspringt met de bevoegdheden over
afgewezen asielzoekers, wat een terugkeerbeleid ten zeerste bemoeilijkt”.
Er worden enkele voorbeelden opgesomd, waar het Europees Hof
van de Rechten van de Mens tussenkwam om het begrip ‘foltering’ op een
dusdanige manier in te vullen, dat niemand in de toekomst nog KAN worden
teruggestuurd. “Een opsluiting van 2 uur
in een overval politiekantoor in een zaak tegen Turkije werd als “foltering”
gedefinieerd. In een zaak tegen België
werden “de armoedige levensomstandigheden van een illegaal die naar Griekenland
was teruggestuurd” ook als “foltering” aangeduid.
Een asielzoeker die geen opvang kreeg van de regering, maar
wel van een niet-gouvernementele organisatie: “foltering”! Bossuyt windt er geen doekjes om: door een
aantal arresten van het zogenaamde Europees Hof voor de Rechten van de Mens
wordt het voor de lidstaten onmogelijk nog een eigen asielbeleid te voeren.
Illegalen met kinderen kunnen bijna nooit meer worden opgesloten. Kinderen met hun illegale moeder opsluiten,
kan ook al niet meer. Hoe een land nog
echt weerspannige illegalen mét kinderen kan verwijderen, is niet duidelijk.
Zover zijn we dus: de democratische wil van het volk wordt
door dit Europees Hof van de Rechten van de Mens volledig buiten werking
gesteld. Marc Bossuyt pleit voor een Europees Asielhof, dat zich met
asielkwesties zou bezighouden. En hoezeer wij ook zijn analyse onderschrijven,
de oplossing die hij voorstelt, kunnen wij niet onderschrijven. Omdat een
Europees Asielhof net zo aanmatigend zal oordelen en handelen als het Europees
Hof van de Rechten van de Mens momenteel doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten