Liberalen gaan in hun multiculturele waanzin –
voortspruitend uit een doorgedreven individualisme en de weigering om groepen
als dusdanig te erkennen – soms heel ver. Neem nu de Arabische Lente. In geuren
en kleuren werd – en wordt – ons voorgehouden dat wat daar, in Noord-Afrika en
het Midden-Oosten, aan het gebeuren is, niet minder is dan een soort
democratische ontwenteling. En ze
schuwen hierbij de grote woorden niet. Zo liet een vooraanstaande liberaal
onlangs noteren: “(De moslimbroeders) zullen de politieke leiding nemen in het
Midden-Oosten. Dat is niet zo erg, want wij moeten moslimbroeders zien als
Amerikaanse Republikeinen”.
Nu moet ik op zich niet veel hebben van Amerikaanse
Republikeinen, zeker niet van de meest gekende koppen. Als ik mij ergens zo
thuis voelen, zou het vooral bij onafhankelijk denkende Republikeinen zijn à la
Buchanan bijvoorbeeld.
Maar de vergelijking die liberalen maken, getuigt vooral van
hun grenzeloze naïviteit en hun blinde geloof in het axioma van de
multiculturaliteit. Want, zoals Derk-Jan Eppink onlangs in een Vrije Tribune in
De Morgen (22 maart) schreef: “Moslimbroeders in Egypte en Tunesië willen hun
staten islamiseren, inclusief de positie van de vrouw. Egyptische
moslimbroeders willen geen vrouw als presidentskandidaat, overigens ook geen
Kopten”.
Niet alleen in Egypte is het proces van islamisering al aan
de gang. Tunesië staat, als sterke civiele maatschappij, als volgende op het
lijstje. Ennahda is er helemaal klaar voor. “Nabil Karoui, eigenaar van een
televisiezender, is gedagvaard voor het uitzenden van de film Persepolis,
waarin een beeld van God is te zien. Radicale moslims gooiden molotovcocktails
in zijn huis. Ennahda steunt het proces en Human Rights Watch noemt de toestand
verontrustend.
Ik noem de toestand bij de Vlaamse (en bij uitbreiding bij
de Europese) liberalen verontrustend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten