Terwijl duidelijk wordt dat de ontmanteling van de Dexia
Groep bijvoorbeeld de burgers nog lange tijd veel geld zal kosten, lijkt het
wel alsof men geen verantwoordelijkheden durft leggen. Niemand heeft het
gedaan, niemand moet de pot uitlekken, het gebeurde gewoon allemaal.
Financieel expert Geert Noels vindt dit (De Morgen, 26
maart) een vreemde gang van zaken: “Het blijft vreemd dat in zo’n situatie de
topmensen zo uit de wind kunnen blijven. Dexia was uitgegroeid tot een
instelling met gigantische risico’s. In andere landen is men in gelijkaardige
gevallen als Dexia wel degelijk tot individuele verantwoordelijkheden gekomen”.
Het is ongetwijfeld een overbodige vraag, maar de verstrengeling van bepaalde
politieke families met Dexia zal hier allicht een ‘kleine rol’ in hebben
gespeeld?
Zijn de financiële controleregels dan slecht? In elk geval
worden bepaalde regels verscherpt, maar ook nu noteert dezelfde Noels: “Tal van
kleine financiële instellingen hebben geen problemen gehad tijdens de
financiële crisis, maar hebben de voorbije jaren wel moeten opboksen tegen een
door de staat gesteunde financiële groep”.
Zo komen wij weer bij de financiële steun van Dexia. Deze
bank kreeg ongeveer 5,5 miljard euro rechtstreekse steun. België moet
daarenboven opdraaien voor het leeuwendeel van de garanties – de
onrechtstreekse steun met andere woorden – wat neerkomt op een bedrag van 54,5
miljard euro. Als ‘het’ tegenvalt, aldus Het Nieuwsblad, dan sleept de
belastingbetaler de factuur nog 60 jaar als een molensteen rond de nek mee.
Bedankt Dehaene, Leterme, en andere vooruitziende Belgische politici: onze
kleinkinderen zullen dit zeker kunnen appreciëren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten