Paul Scheffer schreef een sympathieke vrije tribune in De
Morgen (04.04.2012). Men heeft in een studie in Frankrijk vastgesteld dat de
bewoners van Frankrijk opvallend honkvast zijn. 7 op de 10 Fransen woont in de
regio waar ze zijn geboren. “Het merendeel van de mensen leidt geen grenzeloos
leven”. Mensen huwen niet vaak met buitenlandse partners, trekken niet vaak
naar het buitenland, enzovoort.
“De globalisering van de wereld en de plaatsgebonden levens
van het merendeel van de bevolking zijn steeds moeilijker te rijmen. Dat is een
voorname oorzaak voor het verschil tussen de positieve benadering van mensen
voor hun eigen leven en het sombere oordeel van diezelfde mensen over de
samenleving als geheel”. Of anders gesteld en met de woorden van de 19de eeuwse
Franse historicus: “Alle verhalen over een virtuele en grenzeloze wereld ten
spijt doet de verbeelding van de omgeving waarin mensen verkeren er nog steeds
toe. Dat zien we bijvoorbeeld in de opkomst van bewegingen voor Schotse of
Vlaamse onafhankelijkheid”.
Want – de vraag is in deze kolommen door mezelf en anderen
al gesteld – hoeveel globalisering verdraagt een mens? “De kredietcrisis laat
zien dat het onwaarschijnlijk is dat op die manier duurzame vertrouwensrelaties
ontstaan. Juist de betrekkelijke anonimiteit die de virtuele wereld biedt,
heeft roekeloos en corrupt gedrag uitgelokt. “
De schaal waarop vertrouwen mogelijk is, kent zijn
beperkingen, zegt Paul Scheffer, en misschien is dat maar goed ook. Want
globalisering, ongeremde en gedereguleerde internationalisering lokt een
herwaardering van het lokale uit. Volgens Scheffer is het populisme daarom de
begrijpelijke reactie op de wijde wereld.
Ik zou deze reactie op de globalisering eerder nationalisme
willen noemen. Of met de woorden van Roger Scruton: oikofilie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten