Elk jaar + 250!

Het schandaal van het federale verkeersveiligheidsfonds haalde we al enkele keren aan op de webstek van het Vlaams Belang zelf. Onze partij dringt er dan ook al heel lang op aan dat het fonds en het volledige mobiliteits- en verkeersbeleid wordt geregionaliseerd, zodat de beide volkeren zelf kunnen beslissen én beschikken over het veiligheidsgeld.

Tot hier toe staan in Vlaanderen zo’n 1.500 flitspalen in alle maten en met allerlei opdrachten, in Wallonië en Brussel staan er géén 100! Nochtans wordt de opbrengst van de verkeersboetes die het gevolg zijn van de flitspalen federaal geïnd en volgens een federale verdeelsleutel gestort in de kas van de 196 verschillende politiezones. Zo kreeg de politiezone Gent in 2006 een bedrag van 445.645 euro, Leuven 372.313 euro, en de politiezone rond Durbuy, La Roche en 8 andere landbouwdorpen er rond 642.506 euro. Op die manier zou 57% van het geld naar Wallonië stromen. Zo merkte Arne Dormaels van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) op dat “we het dit jaar niet opnieuw berekend hebben, maar de wanverhouding van vorig jaar blijft bestaan”. Eric Donckier vat het schandaal perfect samen in Het Belang van Limburg: “Wel ergerlijk is de vaststelling dat goed 83% van de verkeersboetes in Vlaanderen wordt geïnd en amper 5% in Wallonië, maar dat meer dan de helft van de inkomsten van het Verkeersboetefonds terugvloeit naar Wallonië” (30.01.2006).

Blijkbaar zijn ze toch wel zeer hardhorig in België én in Vlaanderen. Vlaanderen besliste namelijk om jaarlijks minstens 250 flitspalen bij te plaatsen. “Flitspalen schieten als paddestoelen uit Vlaamse grond”, kopt Metro (04.04.2008). Hebben wij dan iets tegen méér verkeersveiligheid soms? Wel integendeel, juist omdat wij vòòr meer verkeersveiligheid zijn, vinden wij het absoluut noodzakelijk dat dit verkeersveiligheidsfonds wordt geregionaliseerd. Een reden hiervoor ligt in de totaal andere visie die de Franstaligen hebben op het verkeersbeleid. Mogen wij in dit verband nog eens herinneren aan de woorden van Di Rupo, in een vroeger lever Waals minister-president (PS): "Vlamingen moeten maar eens aanvaarden dat er tussen de regio’s verschillen in ethische gevoeligheid bestaan. Het dossier van de onbemande camera’s is in Vlaanderen bijvoorbeeld niet ethisch geladen, maar in Wallonië wél. Wij beschouwen het als een onaanvaardbare inbreuk op het privéleven zomaar gefotografeerd te kunnen worden met om het even wie naast je in de auto” (Humo, 22 juli 2003.

Geen problemen met bijkomende controles, maar dan alleen op voorwaarde dat de lat niet ongelijk wordt gelegd tussen Vlaanderen en Wallonië. Met andere woorden, met het plan van de regering (ontwerp van programmawet) om alleen “de aangroei van de beschikbare middelen uit het Verkeersveiligheidsfonds” aan de gewesten uit te keren, kunnen wij absoluut geen genoegen nemen. Dit is – opnieuw – véél te weinig.