Schaamtegevoel, dat is wat de mensen krijgen als ze over de
begrotingsonderhandelingen in dit ‘gezegende’ land horen of lezen. Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom van het
Itinera Institute (een onafhankelijke denktank voor duurzame economische groei
en sociale bescherming), laat er geen onduidelijkheid over bestaan hoe hij deze
onderhandelingen – of wat er moet voor doorgaan – analyseert: “Het is veeleer
een toonbeeld van amateurisme waarmee het belangrijkste beleidsdocument van het
land wordt behandeld”. Ook Paul Geudens
in de Gazet van Antwerpen is duidelijk: “Er is slechts één verklaring voor: er
is geen visie. Of er zijn te veel tegengestelde visies, een fenomeen waar
tripartite-regeringen meestal mee te maken krijgen”.
Het minste van men van een regering mag verwachten in deze
tijden voor economische onheilsberichten, aldus nog de journalist, is een visie
om het tij te doen keren, een visie die zijn neerslag en zijn basis krijgt in
de begroting. Niet dus. Opnieuw kijken Vlaanderen en Franstalig België
grotendeels een andere richting uit.
Ivan Van de Cloot verder in De Tijd (07.11.2012): “In 2009
spraken we met Europa af dat we elk jaar een budgettaire inspanning zouden
leveren van 0,75% van het bruto binnenlands product in de periode 2011-2012. We
beloofden ook meer te doen als er budgettaire of economische meevallers waren.
Ondanks de veel sterker dan verwachte economische opleving heeft dit land zich
niet aan de Europese afspraken gehouden”.
En nu zal men dus de spaarcenten van de mensen nog eens
aanpakken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten