POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 26 november 2012

Catalonië neemt weldra heft in eigen handen


Onlangs was ik met de Kamerfractie in Catalonië, toevallig of niet hét land dat zichzelf als de volgende lidstaat van de Europese Unie presenteert. Er zijn verkiezingen in Catalonië en politieke discussies draaien er al een tijd om één centraal thema: hoe snel moet Catalonië onafhankelijk worden? En hoever moet die onafhankelijkheid gaan?
Uit peilingen blijkt dat partijen die zich als independentisten opstellen, het goed doen. Politiek Spanje beeft, zoveel is duidelijk, en dan worden alle middelen uit de kast gehaald om het onafhankelijkheidsproces in Catalonië tegen te houden. Volgens persberichten (onder andere in De Standaard) “zet Catalonië naar wens van zijn regeringsleider Artur Mas vanaf januari de eerste stappen richting onafhankelijkheid. “We zullen geen tijd verliezen”, zei Mas maandag. Mas heeft voor komende zondag nieuwe verkiezingen in de noordoostelijke regio van Spanje uitgeschreven. Volgens de jongste peilingen zal de door Mas aangevoerde nationalistische partij CiU naast de absolute meerderheid grijpen. Maar Mas zei dat hij het onafhankelijkheidsproces ook dan zal doorvoeren indien zijn partij enkel de eenvoudige meerderheid in het parlement bereikt.” Ondertussen is gebleken dat Mas inderdaad een fors verlies moet incasseren, maar dat hij samen met andere independentische, nationalistische partijen over een ruime meerderheid beschikt in Catalonië om een referendum uit te schrijven.
Wat tijdens een bezoek aan Catalonië opvalt, is het algemeen verspreide nationalistisch gevoel: iedereen voelt zich Catalaan, en uit gesprekken blijkt dat vrijwel bijzonder velen de stap naar onafhankelijkheid willen zetten. De vanzelfsprekendheid waarmee iedereen zich als Catalaan uit, de vele vlaggen. De fierheid op de eigen tradities en de positiviteit waarmee men de eigen identiteit in de verf zet.
Wie zich nu niet uitspreekt voor onafhankelijkheid in Catalonië, en zich vastrijdt in allerlei perifere thema’s (zoals de islam bijvoorbeeld), mist minstens een aantal treinaansluitingen. De politieke partijen in Catalonië die vinden dat de onafhankelijkheid van Catalonië “geen oplossingen biedt voor de problemen van Catalonië” – zoals er partijen, linkse en rechtse, zijn – die heeft er waarlijk weinig van begrepen en zal niet op Catalaanse stemmen moeten rekenen.
Catalonië toont wat een fier volk, fier op zijn afkomst en met geloof in eigen kracht, kan bereiken. 

Geen opmerkingen: