Er is het debat over de zogenaamde begroting geweest in de
Kamer. Echt inspirerend vonden we de leden van deze regering niet, tenzij
staatssecretaris Maggie De Block, die er de groene fractie op wees dat het
juist niet toepassen van regels en het niet verstrengen van rechtsregels
verantwoordelijk is voor het aantrekken van mensen die normaal gezien geen
enkele kans op asiel zouden mogen maken. En nu nog de regels verstrengen,
mevrouw De Block.
Ondertussen is de burger in dit land nog nooit zo
pessimistisch geweest, zo blijkt uit de maandelijkse enquête over
consumentenvertrouwen van de Nationale Bank. Herstructureringen,
faillissementen, jobverlies. En ondertussen zit de regering in de zakken van u
en mij. De (vooral Vlaamse) middenklasse zal de tekorten weer al eens moeten
opvullen.
Zo loopt de verzekeringstaks onder de regering Di Rupo op
van 1,1 naar 2%. Wat de woordvoerder van de vereniging van verzekeringsmaatschappijen
doet zeggen: “Een stabiele financieringsbron als de levensverzekeringen op die
manier treffen, dreigt de financiering van de staatsschuld te
ondermijnen”. Maar er is meer: dit
dreigt een dramatisch punt te worden voor de veiligste vorm van
voorzorgssparen. Mensen zullen ook deze producten minder dan vroeger
onderschrijven. Verzekeringsmaatschappijen zullen minder inkomsten genereren,
en zullen dus minder investeren in Belgische overheidsobligaties.
Fiscalist Michel Maus is héél duidelijk: de modaal werkende
burger wordt gegijzeld. Dit keer moet namelijk het appeltje voor de dorst eraan
geloven: een verhoging van de roerende voorheffing op zichtrekeningen, kasbons,
termijnrekeningen, en obligaties kan je toch moeilijk een rijkentaks noemen.
Daarenboven worden de taksen op de levensverzekeringen verhoogd, de typische
“goedehuisvaderbeleggingen”. Slecht nieuws dus voor de 1,24 miljoen burgers die
via zo’n verzekering sparen voor hun pensioen.
Professor Matthijs (UGent en VUB) is niet minder scherp:
“Dit is een begroting van de gemiste kans, omdat structurele maatregelen
uitblijven. De regering bespaart en dus zijn er verliezers: de middenklasse”.
De regering Di Rupo maakte er zich in de Kamer op een
spottende manier van af. Maar in Vlaanderen wordt deze begroting ongeveer
afgekraakt. De traditionele Vlaamse partijen, christendemocraten, liberalen en
socialisten, moeten toch beseffen dat hun populariteit ongeveer aan het
vriespunt moet zitten? Misschien haalt deze begroting de geschiedenisboekjes
wel als begroting die het begin van het einde van België inluidde?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten