POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 5 november 2012

Als het in België al niet lukt, waarom dan wel in de EU?


Topcommentator von der Dunk in de Nederlandse krant De Volkskrant is duidelijk “Waarop baseren de heren (hij bedoelt Verhofstadt en Van Rompuy) het waandenkbeeld dat wat in 2 eeuwen niet is gelukt in België, met twee volken die behalve moedertaal vrijwel alles met elkaar gemeen hebben, wel in pakweg 2 jaar zou kunnen met 30 volkeren die heel wat meer van elkaar verschillen?”
Als Europa straks uiteenvalt, aldus de journalist, dan zal dat niet te wijten zijn aan de eurosceptici, “maar aan de toenemende wereldvreemdheid van de grootste eurofielen. Naarmate de oplossing van economische crisis stroever verloopt, worden hun ideeën steeds driester en irreëler (…) Alleen door de sterke landen voor de schulden van de zwakke garant te laten staan, zou volgens hen de euro te redden zijn – en daarvoor moet alles wijken. Zelden zullen  olifanten in hun vlucht naar voren zo blind door een eeuwenoude politieke porseleinkast zijn gedenderd als deze twee”.
Want voor het installeren van een langdurige, niet afnemende en ondoorzichtige transferstroom van noord en zuid zijn toch heel wat randvoorwaarden nodig. “Het cruciale punt: zo’n permanente financiële transfer is politiek alleen haalbaar als er een basaal gevoel van solidariteit en gemeenschappelijkheid bestaat (…) Tegelijk is daarmee die vlucht voorwaarts ook onbegrijpelijk, juist op grond van die eigen Belgische ervaring. Want als na 180 jaar Belgische staat het nationale solidariteitsgevoel nog zon onderontwikkeld is en de verschillen tussen Vlamingen en Walen zo onoverbrugbaar zijn dat ze anderhalf jaar nodig hebben om het over de opdeling van één kiesdistrict eens te worden….”
De boodschap van de nuchtere Nederlanders is duidelijk: het kan op deze manier niet lukken met de euro in de EU. Kijk naar België waar het niet schijnt te lukken tussen 2 volken. Waarom het dan per se proberen, onder dwang dan nog wel, tussen 30 volken, zonder dat er een proces van naar elkaar toegroeien is aan vooraf gegaan. En vooral: wat is “verplichte”, “gedwongen” solidariteit waard?
Reacties van de vernoemde heren? Het zou ons in hoge mate verbazen enige reactie te mogen lezen…

Geen opmerkingen: