Bij veel Vlaams-nationale kiezers bestaat – minstens – de
hoop dat de V-partijen ‘ooit’ eens zullen samenspannen om België definitief uit
evenwicht te duwen en de uiteindelijke stap naar volledige onafhankelijkheid te
zetten. Een zeer legitieme wens, als ik het zo mag zeggen, een wens die
bijvoorbeeld in de academische wereld door professor Maddens wordt gesteund, de
zogenaamde V-strategie.
Helaas vrees ik voor de haalbaarheid van deze strategie.
Immers – en het spijt mij voor de vele eerlijke nationalisten die het liever
anders zouden zien – blijkt N-VA niet immers uit te blinken in consequent
gedrag. In Vlaams-nationale middens, en zelfs daarbuiten, hoor ik kopstukken
van de partij verklaren dat ze tegen het cordon sanitaire zijn, en dat het
cordon sanitaire fundamenteel ondemocratisch is. Beter zou ik het zelf niet
kunnen zeggen.
Maar dan komen de verkiezingen er aan, zoals de
gemeenteraadsverkiezingen. En steeds vaker hoort men N-VA in de pers verklaren
dat het de bedoeling is van N-VA om “de meerderheid te breken en dat ze hiertoe
met iedereen, met alle politieke partijen willen spreken en onderhandelen”. En
dan komt het: “alleen niet met Vlaams Belang”.
Tja, dan breekt mijn klomp natuurlijk…Denken ze nu echt dat
dit een geloofwaardig parcours is? Het is duidelijk dat N-VA past voor de
V-strategie van professor Maddens en zovele eerlijke nationalisten. Het is
duidelijk het deelnemen aan zoveel mogelijk lokale besturen voor N-VA zwaarder
weegt dan het principe van de V-strategie: België breken met name door een
Vlaamse parlementaire meerderheid. Dat belooft voor de door N-VA meermaals
beloofde Vlaamse onafhankelijkheid!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten