Ongetwijfeld kent u de uitingen van het Europees
cultuurrelativisme, waarbij alle culturele samenlevingsvormen
noodzakelijkerwijze ‘gelijkwaardig’ moeten zijn. Want discriminatie is met name
uit den boze. En dan moeten ze wel allemaal gelijkwaardig zijn. Het geluk van
de kinderen, het succes van kinderen, het mentale evenwicht: het zou allemaal
even goed kunnen in eenoudergezinnen, in nieuw samengestelde gezinnen,
enzovoort.
Nu wil ik de inspanningen van die moeders – of vaders – die
noodgedwongen hun kind of kinderen alleen moeten opvoeden, zeker niet
belachelijk maken, zeker niet verminderen. Wel integendeel. Maar men kan aan de
andere kant toch niet ontkennen dat een aantal maatschappelijke instellingen,
zoals het gezin, al enkele decennia onder enorme druk zijn komen te staan. Men
kan ook niet ontkennen dat het aantal maatschappij-ontwrichtende fenomenen
gestegen is: jongerengeweld, criminaliteit, druggebruik, toegenomen medicatie.
En ik weet wel: de stress van de moderne consumptiemaatschappij…maar als enige
oorzaak is dit wel wat mager.
Men staat nog in het begin van het onderzoek naar de
gevolgen van echtscheiding op kinderen. Feit is in elk geval dat in Amerika, in
de jaren vijftig van de vorige eeuw, 80% van de kinderen in een familie
opgroeide, waar de biologische ouders met elkaar waren getrouwd. In 1980 was
dit percentage al gedaald tot 50%. Meer kinderen brengen verschillende jaren
door in een eenoudergezin dan kinderen thuis wonen bij de beide ouders.
Uit studies blijkt in elk geval wel al dat kinderen uit
gebroken relaties het minder goed doen op verschillende niveaus. Die kinderen
lopen in de VS 6 keer meer kans om in armoede te moeten leven. De kans is ook
groter dan ze arm zullen blijven. Een onderzoek van het National Center for Health Statistics leerde bijvoorbeeld dat kinderen
uit eenoudergezinnen twee tot drie keer meer kans hebben op emotionele en/of
gedragsproblemen. Ze stoppen ook meer dan andere kinderen uit het onderwijs
zonder diploma.
We kunnen uren doorgaan, en het zou nuttig zijn dat ook in
België hierover eens nuttig cijferonderzoek zou gebeuren. Maar iedereen voelt
aan zijn water dat een gewoon gezin natuurlijk te verkiezen valt boven de
andere gezinsvormen – hoe noodzakelijk sommige ingrepen ook zijn om de fysieke
integriteit van kind en moeder bijvoorbeeld te beschermen tegen een agressieve
vader – en in die zin is niet elke samenlevingsvorm gelijkwaardig aan de
andere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten