Men verwijt mij wel eens dat ik het allemaal veel te
pessimistisch zie en dat ik te weinig optimistische nieuwsberichten breng. Men heeft
gelijk, en daarom spring ik vandaag eens uit de band met goed nieuws: Onze
Nederlandse taal is namelijk véél ouder dan men ons op school altijd heeft
voorgehouden. De laatste bladzijde van een Oud-Engels prekenhandschrift uit de
abdij van Rochester, waar de Engelse germanist Kenneth Sisam de tot nu toe oudste bekende Nederlandse
woorden terugvond, is dus niet de oudste vondst blijkbaar.
De Nederlandse taal is op zijn minst 5 eeuwen ouder, want er
zijn 350 Oud-Nederlandse termen opgedoken in een Frankische wettekst uit de 6de
eeuw, juridische termen vooral. En sommige woorden, aldus een verslag in Het
Laatste Nieuws (19.06.2012) leven ook vandaag nog in het Nederlands voort.
Woorden als ‘morther’ of moord, ‘fither’ of vier, ‘focla’ of vogel, ‘hano’ of
haan, ‘fe’ of vee.
Het mooiste woorden in de reeks vond ik toch wel
‘frifrasagin’, of de handeling waarbij men een verloving met een vrouw
verbreekt). Of een ander woord zoals ‘heemheto’, een stier die een kudde
aanvoert.
Een spijtig bericht toch wel ergens, want hiermee verdwijnt
een zin die zowat iedereen uit het hoofd kende (of diende te kennen) volledig
naar de achtergrond, en misschien wel volledig uit ons collectief bewustzijn.
Dus, nog één keer, om het niet te vergeten:
Hebban olla uogala nestas hagunnan hinase hi(c) (a)nda thu
uuat unbidan uue nu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten