Wat doorgaat voor de Belgische verzorgingsstaat, presteert
naar Europese normen maar middelmatig. Dat althans zijn de resultaten van een
studie aan de Luikse universiteit, en de cijfers werden uitvoerig
becommentarieerd in De Tijd (28.12.2011).
Uit de studie – gebaseerd op vijf criteria: armoede,
ongelijkheid, langdurige werkloosheid, voortijdig afhaken op school en
levensverwachting – blijkt dat België is afgezakt naar de middenmoot van Europa
(België trekt onze welvaart naar beneden). Dit land staat op de 11de
plaats in de rangschikking van 27 lidstaten. Als de kostprijs, die de
efficiëntie van het systeem uitdrukt, mee in rekening wordt gebracht, zakt dit
land zelfs naar de 19de plaats.
“Nog frappanter”, aldus een verslag in het Nieuwsblad, “zijn
de resultaten wanneer dezelfde berekening wordt gemaakt voor Vlaanderen en
Wallonië. De Vlaamse verzorgingsstaat komt dan uit tussen de toplanden van de
Europese Unie. Wallonië zakt nog verder naar beneden en belandt in de kelder
van de rangschikking, tussen Portugal en Spanje, en niet ver van landen als
Bulgarije en Roemenië”.
Voor de professoren, die deze studie hebben uitgevoerd, zijn
de resultaten ‘verontrustend’. De Belgische politieke context maakt deze
groeiende kloof ‘extra explosief’. Waar blijven de Vlaamse vakbonden, de
werknemersverenigingen die zogezegd de belangen van de Vlaamse arbeiders zouden
verdedigen, om op te roepen tot actie? Waar blijft het Vlaamse middenveld om
eindelijk maatregelen te eisen? Ziet dan niemand hoe ook onze Vlaamse welvaart –
en dus ons welzijn – mee naar de donder gaat in dit Belgische kostelijk,
onefficiënt carcan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten