In verschillende media konden wij eind vorig jaar enkele
verhelderende bijdragen lezen over het Zweeds pensioenmodel. Iedere Zweed (en
Zweedse, vanzelfsprekend) krijgt er elk jaar een oranje envelop, waarop een
overzicht van de bijdragen die hij al betaald heeft voor zijn pensioen.
“Als Zweed weet je heel precies wat je bijdraagt en de
financiële consequenties wanneer je beslist vroeger te stoppen met werken”,
aldus een verslag in onder andere De Morgen (21.12.2011). In Zweden bestaat er
een flexibele pensioenleeftijd tussen 61 en 67 jaar, maar je kan er ook opteren
om deeltijds te werken (systemen van 25, 50 of 75% werken) waardoor je verder
pensioenrechten opbouwt.
Hoe anders toch in België nietwaar? Hier liggen niet alleen de
pensioenen – ondanks forse bijdragen van werknemers en werkgevers – een heel
stuk onder het Europese gemiddelde, maar daarenboven ontvangt u, evenmin als
ikzelf trouwens, omzeggens nooit automatisch berichten over de ‘stand van
zaken’ betreffende uw pensioen.
Transparantie, glazen plafond, een goed bestuur: allemaal
mooie en dure stadhuiswoorden, die niets betekenen tot men ze in de praktijk
ziet gebracht, bijvoorbeeld in Zweden. En dat tegen een belastingdruk die in
dezelfde lijn ligt als die in België. Maar waar men geen financiële en fiscale
transfers kent zoals die tussen Vlaanderen en Franstalig België – zouden die er
voor iets kunnen tussen zitten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten