Het kan nochtans anders. In sommige Europese landen kan men zelfs cellen sluiten. “Er is minder criminaliteit, omdat we alle straffen, hoe klein ook, uitvoeren”. Neen, dit is geen Vlaams Belanger, maar wel de Nederlander Peter Van der Sande, directeur-generaal van het Nederlandse Gevangeniswezen (De Standaard, 26.10.2010). Ooit was het anders in ‘gidsland’ Nederlander. In 1984 telde Nederland bijvoorbeeld slechts 4.000 cellen. “Door een groot investeringsprogramma in de jaren 90 van de vorige eeuw hadden we in 2004 al 20.000 cellen. Die capaciteit stelde ons in staat om alle straffen ook effectief uit te voeren”.
Want Nederland kende, net als België momenteel, een toestand van straffeloosheid. Alles kan, alles mag en er wordt toch niet opgetreden. Neem nu de illegale drugsdealers: een normaal mens zou toch denken dat die onmiddellijk het land worden uitgezet, en worden uitgeleverd aan de staat van herkomst? Neen, niet in België. Van de 165 opgepakte drugsdealers (cijfers ALLEEN voor Antwerpen, jaar 2009) die illegaal in België verbleven, werd er juist geteld één – 1 dus – gerepatrieerd.
Een lik-op-stuk-beleid is ook in Vlaanderen mogelijk, maar dan moeten er gevangenisplaatsen bijkomen (ze moesten er eigenlijk al heel lang staan). De rechtbanken moeten vervolgen, en de straffen moeten worden uitgezeten. Wat in Nederland kan, kan ook in Vlaanderen. Het volstaat het Vlaams Belang-justitiebeleid uit te voeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten