Men hoort het wel eens zeggen: de economische crisis zorgt
ervoor dat de mensen de eindjes steeds moeilijker aan elkaar kunnen knopen. Dit
mag dan al min of meer duidelijk blijken in het straatbeeld – al bij al valt
dat eigenlijk nog mee, als men abstractie maakt van de open armoede in veel
grootsteden. Maar er is natuurlijk veel
verdoken armoede, en wie daar een bijzonder goed zicht op heeft, zijn onze
Vlaamse OCMW’s natuurlijk.
Zo was het mij – en mijn collega’s in de OCMW-raad en in de
gemeenteraad – al opgevallen welke sterke stijging van de omzet zich binnen het
OCMW had voorgedaan op een periode van ongeveer 4-5 jaar: een stijging van
minstens 50%, van iets meer dan 7 miljoen euro naar ruim boven 12 miljoen euro.
Ook het OCMW-Kortrijk slaat nu alarm en laat weten dat het
aantal behoeftigen in de stad op enkele jaren tijd verdubbeld is. Verdubbeld! Hetzelfde geluid hoort men in zowat alle
grotere Vlaamse gemeenten en steden: “Wij krijgen duidelijk meer cliënten over
de vloer. De eerste slachtoffers zijn de mensen die hun job verliezen of de
energiekosten niet meer kunnen betalen. En later komen de niet-traditionele
cliënten: studenten en eenoudergezinnen”.
Vooral de stijging van het aantal dossiers rond schulden en
energiearmoede is alarmerend. Dit is een maatschappij onder druk. Waar moet dit
naartoe? Hoelang kunnen we onze eigen mensen nog afdoende helpen? En
ondertussen slokt migratie en asiel als sector méér dan 1 miljard euro op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten