Belgisch establishment op ramkoers

Toch wel eigenaardig hoe het Belgisch establishment op ramkoers gaat deze dagen. Er was de kerstboodschap van de genaamde Albert, “van België” en ook wel gekend onder zijn andere roepnaam “Von Sachsen-Coburg-Gotha”, waarin hij in het kader van de economische crisis naar de jaren 30 van vorige eeuw verwees en waarschuwde voor de lokroep van het nieuwe populisme.

Alle media keken in de richting van de V-partijen en in het bijzonder N-VA. Alle media, zowel Frans- als Nederlandstalige. Als er dan reactie komt vanuit Vlaanderen, dan vindt Di Rupo het nodig in De Zondag (van 6 januari 2013) als volgt te reageren: “Het discours van de koning was voor 90% geconcentreerd op de economische realiteit. Met zijn waarschuwing voor het populisme citeerde hij niemand en viseerde hij niemand”.

Maar als dat zo is, mijnheer Di Rupo, waarom spreekt hij er dan over? Als zijn verwijzing naar, als zijn waarschuwing voor het populisme geen enkele band met de hedendaagse werkelijkheid heeft, zoals u zegt, waarom spreekt hij er dan over? Waarom dan met zoveel nadruk verwijzen naar de jaren 30?

Enkele vragen verder komt natuurlijk de aap uit de mouw. Op de vraag of N-VA een gevaarlijke partij is, komt de ongezouten mening van de Franstalige toppoliticus op ons bord: “Oui! Très dangereux! N-VA is een separatistische partij en dus zeer gevaarlijk voor ons land. Die partij spreekt nu over confederalisme, maar zal pas begin 2014 uitleggen wat dat wil zeggen (…) Het eerste artikel van de partijstatuten stelt duidelijk dat de N-VA een onafhankelijke lidstaat wil. Als ze consequent zijn, wijzigen ze dat artikel. Wat wil dat anders zeggen? Dat N-VA een separatistische partij is, die ons nu wil doen geloven dat ze wel een confederale staat wil, maar in realiteit enkel en alleen het land wil breken. En ik ben tegen de mensen die dat objectief hebben”.

Stilaan wordt het allemaal duidelijk natuurlijk:

1.       Het hof heeft enorm veel te verliezen bij het uiteenvallen van dit land. Zij bestrijdt te vuur en te wapen elk separatisme.

2.       Ook de PS en de ganse Franstalige politieke wereld heeft veel te verliezen bij een Vlaamse afscheiding.

3.       Deze regering heeft géén meerderheid aan Vlaamse kant, en de V-partijen halen samen tussen 45 en 50%.

Conclusie: het populisme zit aan Vlaamse kant, zoveel is duidelijk. De afscheiding van Vlaanderen kan alleen worden bestreden als de Vlamingen schrik kan worden aangejaagd. Schrik aanjagen doe je bijvoorbeeld  door een cordon sanitaire rond een politieke partij te leggen en op die manier haar kiezers af te schrikken. Als het Belgisch establishment consequent is, breidt ze de cordon uit tot en met N-VA.  Maar dan zou tezelfdertijd blijken dat de cordon niets, maar dan ook niets te maken heeft met racisme, maar alles met doodgewone Belgische machtspolitiek.

Om af te sluiten: De VRT vond dan toch een ‘Vlaamse’ partij die achter het standpunt van de koning kon staan…Amada van Peter Mertens. Toch wel merkwaardig hoe uiterst-links zich door het meest conservatieve politieke systeem laat gebruiken om op te roepen tot nog méér solidariteit onder de Belgen. Nog méér solidariteit, mijnheer Mertens? Nog méér transfers tussen Vlaanderen en Wallonië?