De financiële crisis doet het begrotingstekort in dit land nu al oplopen tot 3,3% van het bbp. De overheidsschuld stijgt opnieuw tot 94,8% van hetzelfde bbp. De (kleinere) begrotingsinspanningen van de voorbije 5 jaar zijn hiermee volledig ongedaan gemaakt.
De schuldgraad loopt dus inderdaad terug op van 83,9 tot 94,8%, waardoor België met recht en reden weer aanspraak kan maken op de titel van de zieke, oude man van Europa. Ter herinnering: volgens de Maastrichtnorm mocht de schuldgraad per lidstaat nog maximaal 60% bedragen. België leek enkele jaren geleden – geholpen door de meevallende economische conjunctuur – aardig op weg om de norm te halen, maar nu zijn we verder af dan ooit.
De Standaard rekende ons al voor dat de financiële crisis de Belg per hoofd ongeveer 15.000 euro zal kosten (11.02.2009). Meteen worden discussies, waarom vorige regeringen niet méér hebben bespaard om de norm te halen, waarom toch geen grotere buffers werden aangelegd op een moment dat dit mogelijk was, een stuk minder hypothetisch. Opnieuw wordt met een beschuldigende vinger in de richting van minister van Financiën Reynders gewezen.
Herinner u ook de slogan van uitdager Leterme: “we moeten voorkomen dat onze kinderen en kleinkinderen hiervoor de rekening krijgen gepresenteerd”. Maar waar is men dan nu mee bezig?
In elk geval zal deze financiële en economische crisis bij een aantal burgers de spaarzin opnieuw prikkelen, althans bij diegenen die nog kunnen sparen. Burgers worden onzeker en wie onzeker is, kiest het zekere voor het onzekere. Wat de weerslag hiervan op het communautaire zal zijn, blijft afwachten. Hopelijk plooit een bepaald soort voorzichtige Vlaming niet terug op België. In het recente verleden zijn toch al voldoende waarschuwingen verschenen, dat ook voor Vlaanderen een echt duurzame oplossing voor de financiële en economische crisis voor een deel zal afhangen van het feit of Vlaanderen zijn eigen economische en financiële hefbomen volledig in handen kan nemen. Hopelijk slagen dezelfde politici, die eerst onze schuldgraad lieten stijgen, er nu ook niet in onze gerechtvaardigde eisen niet te laten ondersneeuwen onder een laagje angst. Wat dit zou wel eens bijzonder kortzichtige strategie kunnen blijken.
