Terwijl het voor iedereen duidelijk is, en het ook op de verschillende nationale beleidsniveaus zelfs voor de braafste CD&V’ers niet meer te loochenen valt, dat elk dossier in dit land, of het nu financieel, economisch of sociaal is, telkens weer op een communautaire blokkering stoot, werd gisteren in de Kamer de dialoog ook officieel begraven. Met een eersterangsplechtigheid. In stijl.
Een eersterangsbegrafenis op het moment dat iedereen van de aanwezige kamerleden nog maar net getuige was geweest van de zoveelste blokkering. En ik weet het, het lijstje wordt ook steeds langer: KBC, Opel (waar mevrouw Milquet toegaf door een verkeerde vertaling misschien, heel misschien wel slecht gecommuniceerd te hebben), het arbeidsmarktbeleid, en we kunnen nog een tijdje doorgaan.
De CD&V, die nu ook officieel de dialoog heeft begraven, bevindt zich in een schizofrene situatie, maar haar schizofrenie staat eigenlijk voor de schizofrenie van de ganse meerderheid. Premier Van Rompuy – met een lijkbiddersgezicht, dat wel – zei het letterlijk zo: “Ik neem er akte van dat het blijkbaar niet mogelijk is om deelakkoorden af te sluiten. Ik betreur dat ten zeerste”. Dit wordt dus de verkiezingsstrategie van die partijen, die bijna 20 maanden lang het land hebben gegijzeld, en die uiteindelijk moeten toegeven dat ze zelfs de borrelnootjes niet hebben realiseren, laat staan de vette vis. Verkiezingsbelofte op verkiezingsbelofte gebroken, en dit ondanks het feit dat de Vlamingen de grote meerderheid in dit land uitmaken? Maar CD&V en Open VLD zullen deze mislukking als volgt proberen te verkopen: “Er komt niets van en dat is de schuld van de Franstaligen”.
Dit is wél het einde van een strategie, die erin bestond de Vlamingen wijs te maken dat er met een sterk kartel – ook N-VA heeft hier boter op het hoofd – zodanig onderhandeld zou worden dat er met de Franstaligen tot een akkoord zou kunnen worden gekomen. Met de Franstaligen kan er niet meer worden onderhandeld, met de Franstaligen moet er zelfs niet meer onderhandeld, met de Franstaligen moet men eindelijk het scheidingsproces durven inzetten. Het heeft lang genoeg geduurd, of niet?
