Wallonië kwam vorig jaar en de afgelopen jaren geregeld in het nieuws met zijn burgemeester- en schepencolleges. En neen, wij willen het nu eens niet hebben over de 3 Franstalige burgemeesters, die in de Vlaamse Rand rond Brussel pertinent weigerden en weigeren om de taalwetten van dit land na te leven.
Neen, ik wil nog even de rist burgemeesters in schepenen in herinnering brengen, die genoemd werden in allerlei frauduleuze praktijken, gaande van ongecontroleerd gebruik van kredietkaarten tot pure schriftvervalsing en gevallen van omkoping. Steeds met belastinggeld, steeds op de rug van Honoré Gepluimd.
Alleen of bijna alleen van PS-komaf? Natuurlijk komt Anne-Marie Lizin, de PS-burgemeester van Huy, onmiddellijk in het vizier. Het is een feit dat de meeste van de genoemde burgemeesters en schepenen niet alleen rood van schaamte zagen. De meest spectaculaire gevallen deden zich natuurlijk voor met PS-coryfeën als Jean-Claude Van Cauwenberghe. Maar het was en het is geen exclusief PS-verhaal. Zo geraakten ook MR-burgemeesters in de maalstroom (Fourneaux van Dinant of Scourneau van ’s Gravenbrakel), of mensen met een CdH-lidkaart op zak (Detremmerie van Moeskroen, Danvoye van Chimay).
Een exclusief Waals fenomeen? Zeker niet, want ook in de bijna grootste stad van Vlaanderen, Antwerpen, werden topambtenaren en bepaalde politieke kopstukken een tijd geleden genoemd in minder frisse zaakjes. Het fenomeen is in Vlaanderen in elk geval veel minder verspreid, terwijl het er in Wallonië op lijkt dat het bijna deel uitmaakt van de politieke bedrijfscultuur. Of beschikt u over andere indicaties?
